Manel Cruz: «Έκανα ένα από τα καλύτερα τραγούδια υπό την επήρεια κάνναβης»

Ο Manel Cruz δεν χρειάζεται συστάσεις. Η σχέση του με την κάνναβη ξεκίνησε ως έφηβος, όταν εντάχθηκε στον Ορνάτο Βιολέτα, και μέχρι σήμερα ποικίλλει ως προς τον τρόπο και την ένταση με την οποία τη χρησιμοποιεί. Χωρίς κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί ότι καπνίζει, ο Manel βγήκε από την ντουλάπα για να μιλήσει για την κάνναβη με το Cannadouro Magazine.

Πιο γνωστός για την καριέρα του στο Ornatos Violeta, ο Manel Cruz είναι επί του παρόντος μέλος των ροκ συγκροτημάτων Pluto και Supernada, καθώς και έχει ένα σόλο έργο, το Foge Foge Bandido. Γεννημένος στο Vale de Cambra, ο Manel έζησε στο Πόρτο για πολλά χρόνια, όπου παρακολούθησε το Escola Artística de Soares dos Reis. Το πρώτο του πάθος ήταν, στην πραγματικότητα, τα κόμικς και μόνο αργότερα αφοσιώθηκε στη μουσική, δουλεύοντας επίσης ως εικονογράφος και ζωγράφος. Η κάνναβη ήταν μαζί του από τότε που ήταν έφηβος, είτε στη δημιουργική διαδικασία είτε απλώς για να χαλαρώσει το βράδυ. Υπάρχουν όμως εβδομάδες που προτιμά να μην καπνίζει.

Συνέντευξη από τον João Carvalho και τη Laura Ramos, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο #1 του Περιοδικό Cannadouro
Φωτογραφίες: Pedro Nascimento

Στη σημερινή κατάσταση στην Πορτογαλία και στη ζωή σας συγκεκριμένα, γιατί δέχτηκες να συμμετάσχεις σε μια συνέντευξη με τίτλο «Take Cannabis out of the closet»;
Ο λόγος για τον οποίο δέχομαι, πρώτα και κύρια, είναι εγκάρσιος. Δεν είναι μόνο λόγω του ζητήματος της κάνναβης, γιατί δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να διαφωτιστούν χωρίς να είναι διαθέσιμοι για να διαφωτιστούν. Επομένως, αυτά τα στάδια πρέπει να υπάρχουν και χτίζονται μη βαφτίζοντας τους ανθρώπους ως τοξικομανείς, ή αρνητές ή οτιδήποτε άλλο. Ο χώρος του διαλόγου είναι ο χώρος που η δημοκρατία σκέφτεται να υπάρξει, ακριβώς για να είναι λιγότερο αδαείς οι άνθρωποι, και με αυτή την ιδιότητα είμαι εδώ, να είμαι λιγότερο αδαής και να προσπαθώ να συνεισφέρω λίγο ώστε οι άνθρωποι να είναι επίσης λιγότεροι αδαής.. Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν μου αρέσει να «ρεψώ» για θέματα που δεν ξέρω. Ούτε εγώ γνωρίζω ακριβώς αυτό το θέμα, αλλά έχω αυτό που μπορώ να προσθέσω σε αυτόν τον διάλογο, που είναι να αντιπροσωπεύσω κατά κάποιον τρόπο έναν καταναλωτή κάνναβης, που είναι ενσωματωμένος στην κοινωνία, που έχει παιδιά και πάντα εργαζόταν, που πληρώνει τους φόρους του και έχει φίλους που του δείχνουν ότι κάνει ακόμη και τη δουλειά. Επομένως, υπό αυτή την έννοια, ασκώ και το αστικό μου καθήκον και το συνταγματικό μου δικαίωμα να μπορώ να αναλαμβάνω, και να μην ντρέπομαι να υποθέτω, αυτό που είμαι και αυτό που εκπροσωπώ στην κοινωνία.

Από πότε χρησιμοποιείτε κάνναβη;
Το χρησιμοποιώ από τα 16 ή τα 17 μου, δεν ξέρω ακριβώς. Η κάνναβη είχε, και είχε πάντα, έναν αμφίθυμο ρόλο στη ζωή μου. Με άλλα λόγια, μου αρέσει να καθιερώνω τους βασικούς παραλληλισμούς πριν από τα συγκεκριμένα, και όπως όλοι γνωρίζουν, υπάρχει καλό κρασί και κακό κρασί. Και το αν αυτό το κρασί είναι καλό ή κακό εξαρτάται περισσότερο από τον άνθρωπο παρά από το ποτήρι. Φυσικά, είναι επίσης απαραίτητο να καταλάβουμε ότι αν υπάρχουν πολλά γυαλιά αρχίζει να εξαρτάται λιγότερο από τον άνθρωπο και νομίζω ότι αυτό πρέπει να καταλάβει ο κόσμος, για να μην στιγματίζει τα πράγματα. Και εγώ στη ζωή μου δεν μπορώ να κρύψω το ψυχαγωγικό κομμάτι και το καλό που μου έχει προσφέρει η κάνναβη, όπως και πολλά άλλα. Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω να σημειώσω ότι είμαι ένας άνθρωπος που μεγαλώνει και βρίσκει μια θέση για πράγματα στη ζωή μου και επομένως δεν μπορώ να αρνηθώ, φυσικά, ότι τα πράγματα δεν είναι ακίνδυνα. Με άλλα λόγια, δεν είναι ούτε Θεός ούτε Διάβολος, οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν αυτή τη φράση «η κόλαση είμαστε εμείς», που έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Εάν είμαστε κατά κάποιο τρόπο μυστικοπαθείς και αν φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα, δεν θα μπορέσουμε να παράσχουμε ένα πραγματικό πλαίσιο. Και αυτή η μυστικότητα δεν υπερασπίζεται κανέναν, αντιθέτως, είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν τι συμβαίνει στη ζωή τους. Πήγα εδώ πριν από λίγες μέρες για να μιλήσω στο σχολείο Soares dos Reis και στο τέλος της συζήτησης μια από τις ερωτήσεις που προέκυψαν ήταν "ποιος είναι ο ρόλος των ναρκωτικών στα δημιουργικά επαγγέλματα"; Και αυτό είναι ένα ερώτημα που είναι σημαντικό να τεθεί.

Έτυχε να σας κάνουμε και αυτή την ερώτηση.
Και είναι καλό που το κάνουν, γιατί στην πραγματικότητα είναι η επίγνωσή σου ότι δεν είσαι εδώ ούτε προσπαθώντας να γλυκάνεις το χάπι ούτε κάνεις δικαιολογίες, θέλεις να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Και αυτό που του είπα, και αυτό πιστεύω, ήταν ότι σε μια εποχή που υπερέβαλα, αν και χωρίς να βλάψω τον εαυτό μου και τους άλλους, ένιωθα λίγο αυτήν την απειλή, σχεδόν όπως όταν όλοι αφήνετε τις μέρες για να Νύχτα. Προφανώς το σώμα σας αισθάνεται τον πόνο, και ίσως το γνωρίζετε λίγο πολύ, και εκείνη τη στιγμή ένιωσα λίγη απογοήτευση και έλλειψη αυτοπεποίθησης, αναρωτιόμουν γιατί ήταν εκεί. Και υπήρχε μια ερώτηση που υπήρχε στο μυαλό μου: "θα μπορούσες να κάνεις τα ίδια πράγματα χωρίς αυτές τις ουσίες;" Και μόνο η ύπαρξη αυτής της ερώτησης είναι κάτι που δεν μπορώ να αγνοήσω. 

Είναι διαθέσιμο το φως μόνο σε νομικό πλαίσιο;
Νομίζω ότι το φως είναι πριν από αυτό, είναι αυτό που καθιστά δυνατή την εξάλειψη της κάνναβης και όλα αυτά, επειδή η κάνναβη είναι αυτό που είναι και πρέπει να προσπαθήσουμε να βεβαιωθούμε ότι τα παιδιά έχουν επίγνωση των επιλογών τους. Δεν είναι απλώς σημαντικό, νομίζω ότι δεν είναι πνευματικά ειλικρινής πληροφορία για εμάς να λέμε στα παιδιά ότι τα ναρκωτικά είναι κακά. Πρώτον, δεν μου αρέσει να μιλάω για ναρκωτικά, μου αρέσει να μιλάω για ουσίες, γιατί το να μιλάς για ναρκωτικά είναι μια πολύ αναγωγική άποψη. Αλλά το να μην λες στους ανθρώπους ότι τα ναρκωτικά είναι κακά σημαίνει να σκεπάζεις τον ήλιο με ένα κόσκινο, είναι σαν να λες ότι τα ναρκωτικά είναι καλά, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι οι ουσίες μπορούν επίσης να είναι καλές. Αν δεν το πούμε στα παιδιά μας αυτό, είμαστε συγκαταβατικοί, νομίζουμε ότι δεν έχουν τη νοημοσύνη να σκεφτούν μόνα τους. Δεν πειραματίζομαι με παιδιά, είμαι πολύ προσεκτική και είμαι πολύ πιο συντηρητική από όσο θα ήθελα, αλλά σέβομαι την άγνοιά μου. Υπάρχει μια βασική αρχή που μου αρέσει να ακολουθώ, η οποία είναι: αν ντρέπομαι για τον εαυτό μου θα είναι και αυτοί, αν είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου θα είναι και αυτοί και θέλω να συνειδητοποιήσουν ότι όταν μιλούν για πιο σκληρά ναρκωτικά, όπως η κοκαΐνη , πρέπει να εξηγήσουμε γιατί αυτό το φάρμακο είναι επικίνδυνο, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ... αν είναι περίεργοι και αρχίσουν να μου κάνουν ερωτήσεις, θα καταλήξω να μιλήσω για το πρόβλημα του χαρακτηριστικού, για παράδειγμα. Το ίχνος είναι εγγενές μέρος του εμπορίου ουσιών και ούτω καθεξής. Υπάρχει και νόθευση στην κάνναβη και κανείς δεν σου λέει πότε αρχίζεις να μιλάς για συγκεκριμένα πράγματα στα παιδιά. Είστε εσείς που πρέπει να καταλάβετε και νομίζω ότι έχει να κάνει πολύ με το να γνωρίσετε ανθρώπους και να γνωρίσετε τα παιδιά σας, να τα αντιμετωπίζετε ως σκεπτόμενους ανθρώπους και να αξιολογήσετε αν έχουν πραγματικά αυτή την περιέργεια και την αληθινή επιθυμία.

Αλλά δεν έχουν όλοι γονείς σαν εμάς, που έχουν πιο ανοιχτή στάση απέναντι στα ναρκωτικά. Με άλλα λόγια, για όσους δεν έχουν ενημερωμένους γονείς ή για την κοινωνία γενικότερα, πιστεύετε ότι η νομιμοποίηση της κάνναβης θα έφερνε καλύτερες σχέσεις μεταξύ της νεολαίας και των ανθρώπων με ουσίες;
Πιστεύω και μάλιστα καταλαβαίνω αυτό που λες, αλλά οι φόβοι του καθενός, σε κάθε κοινωνική περίσταση που ζει, είναι διαφορετικοί. Μια μητέρα ενός παιδιού σε μια γειτονιά όπου υπάρχουν συνεχώς ναρκωτικά θα έχει άλλου είδους προβλήματα και αντισώματα σε σχέση με αυτό το θέμα. Επομένως, σε αυτό το πλαίσιο, νομίζω ότι ναι, ότι η νομιμοποίηση της κάνναβης συμβάλλει σε μια πιο ισορροπημένη κοινωνία και αν η κάνναβη είναι ήδη εδώ, είναι γεγονός: θα καλύψουμε τον ήλιο με κόσκινο ή θα μιλήσουμε; Αν πρόκειται να μιλήσουμε, πρέπει να μιλήσουμε για τις προφυλάξεις που πρέπει να ληφθούν, αλλά και για τις μεγάλες δυνατότητες της κάνναβης σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις δυνατότητες της κάνναβης σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, κάτι που πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη. Το θέμα δεν είναι μόνο να είναι πιο ενημερωμένοι οι άνθρωποι για να έχουν μια πιο ευεργετική στάση, αλλά και να ασκούν πίεση στις κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα που, συχνά, είτε με παρέμβαση είτε με παράλειψη, βοηθούν να στιγματιστούν ή να ζουν στη σκιά. Από την άλλη, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι είχαμε σχεδόν έναν αιώνα απαγόρευσης και πλύσης εγκεφάλου και ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τις πληροφορίες που θα έπρεπε. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι, που πάντα μεγάλωναν ακούγοντας ότι η κάνναβη είναι ναρκωτικό και ότι οδηγεί στην κατανάλωση άλλων ουσιών, ότι η κάνναβη είναι ένα φυτό με φαρμακευτικές δυνατότητες και χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Φωτογραφία: Pedro Nascimento

Ποια είναι η σχέση σας με την κάνναβη από επαγγελματική και δημιουργική άποψη;
Έχω μια σχέση με την κάνναβη όπως κάθε άλλη σχέση και αυτό αγγίζει και το θέμα του ιδεαλισμού. Κανείς δεν πηγαίνει σε έναν γάμο νομίζοντας ότι θα αποτύχει, σωστά; Είναι μια δυναμική σχέση και όταν λέω γάμους, είναι ανθρώπινες σχέσεις, και η σχέση μου με την κάνναβη δεν έχει τελειώσει, αυτή η σχέση αλλάζει μαζί μου. Όταν δοκίμασα κάνναβη, η αντίδρασή μου ήταν «Πού μπορείτε να το αγοράσετε αυτό; Θέλω να το έχω αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου!». Το ίδιο συνέβη και σε μένα με το σεξ και άλλα πράγματα, φυσικά, αλλά είμαστε παιδιά και μετά αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει και κακό σεξ. Ωστόσο, όλα πάνε από στιγμές που ήθελα να καταφύγω σε αυτό, και ίσως δεν έπρεπε, σε στιγμές που αυτό μου χρησίμευσε ως γρήγορο διαβατήριο σε μια δύσκολη αποξένωση, που εστιαζόταν στον κόσμο. Όταν χρησιμοποιώ την κάνναβη για να δημιουργήσω, μου αρέσει να τη βλέπω ως ένα εργαλείο που μου δίνει η φύση για να ανοίξω τις πόρτες της αντίληψης, δηλαδή να πάω σε άλλα μέρη με το μυαλό μου που δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι πειράματα που κάνεις με τον εαυτό σου και από τα οποία βγάζεις τα συμπεράσματά σου. Και υπήρξαν στιγμές που πρέπει επίσης να πω ότι πέρασα πολύ άσχημα με την κάνναβη. Οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντιδράσεις και πρέπει να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον σε σημείο να καταλαβαίνουν τι τους κάνει η κάθε ουσία. Και είμαι αρκετά περίπλοκος στο κεφάλι μου, είμαι επιρρεπής στα σκουλήκια, συνειδητοποίησα επίσης ότι η υπερβολική κατανάλωση κάνναβης αύξησε τα σκουλήκια και δημιούργησε μια ανισορροπία μεταξύ των σκουληκιών και των λουλουδιών. Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα έπρεπε να εξισορροπήσω αυτήν την κατανάλωση αν ήθελα να το κάνω, και νομίζω ότι αυτό είναι το θέμα: αν θέλετε αυτή η ουσία να είναι μέρος της ζωής σας, σεβαστείτε την και ενσωματώστε την στη ζωή σας. Και δεν σας λέω ότι το έχω ήδη πετύχει αυτό, αλλά εξακολουθώ να προσπαθώ σκληρά και έχω κάνει μεγάλες βελτιώσεις, γιατί ήθελα η κάνναβη να είναι ένα καλοήθη μέρος της ζωής μου και ήθελα να βγάλω το καλύτερο από αυτό.  

Η ίδια η κάνναβη έχει επίσης αλλάξει πολύ, όταν ήσουν 16 είχε σίγουρα πολύ χαμηλότερα επίπεδα THC από σήμερα. Παρατηρείτε ότι η κάνναβη είναι πιο δυνατή ή ότι έχετε λιγότερη ανοχή; Και έχετε ασκήσει ποτέ την αυτοκαλλιέργεια ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής;
Σε αυτά τα πράγματα έγκειται πάντα η αμφιβολία μου, αν είναι πιο δυνατή ή αν είμαι εγώ που έχω λιγότερη ανοχή, αλλά σε κάθε περίπτωση η εμπειρική αίσθηση που έχω είναι ότι στις μέρες μας είναι πιο δυνατή. Σχετικά με την αυτοκαλλιέργεια, λίγα χρόνια αφότου το δοκίμασα, ένας φίλος μου έδωσε περίπου 20 σπόρους Αγκόλα και δεν είχα σκεφτεί ποτέ να καλλιεργήσω, αλλά διάβασα ένα βιβλίο του Τζακ Χέρερ –ήμουν πράσινη σε όλο αυτό– και αποφάσισα να τα βάλει στο έδαφος. Και όλοι μεγάλωσαν, φαινόταν σαν ένα σούπερ αρμονικό και χαρούμενο φυτώριο. Μετά τα πέρασα στην πρώτη τάξη και τα έβαλα σε ξεχωριστά βάζα. Και ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω, ο πέμπτος όροφος του σπιτιού μου στη Rua da Alegria στο Πόρτο είχε 20 φυτά ζιζανίων που μύριζαν παντού! Ήταν άλλες εποχές, παιδικά πράγματα. Αυτό το είχα στην ντουλάπα μου, τότε είχα πολλούς φίλους και είχε πλάκα στο σπίτι, γελούσαμε πολύ και ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι. Ήταν το ζιζάνιο που με έκανε να γελάσω, αλλά φυσικά όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να δυσκολεύομαι λίγο περισσότερο στο γέλιο. Υπάρχει ένας λογαριασμός για πληρωμή, αλλά ας φανταστούμε τι κακό θα μας έκανε να μην έχουμε έλεγχο της ποιότητας.

Και πώς διασφαλίζετε την ποιότητα αυτού που καπνίζετε;
Σχετίζεται με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτό, προσπαθώντας επίσης να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά. Φυσικά, είναι πάντα με τα εργαλεία που είναι διαθέσιμα, δεν έχεις Deco, αλλά ψάχνεις αυτούς που έχουν αυτοκαλλιέργεια και που περισσεύουν να βοηθήσουν τους φίλους τους, ας πούμε. Και άνθρωποι που μου λένε επίσης «κοίτα, σκέφτομαι να ατμίσω γιατί ο καπνός του τσιγάρου είναι κακός». Δεν μπορώ να το κάνω, αλλά είναι πραγματικά υπέροχο. Είναι πολύ καλύτερο, πολύ πιο καθαρό. Υπάρχει μια κοινότητα που είναι ενημερωμένη και προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά, ναι.

Πώς είναι η τρέχουσα χρήση κάνναβης σας; Καπνίζετε κάθε μέρα;
Είμαι χωρισμένος, είμαι με τα παιδιά μου μια εβδομάδα και χωρίς μια εβδομάδα. Όταν είμαι μαζί τους κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, είναι ξεκάθαρο ότι η προσοχή μου διπλασιάζεται, ό,τι κάνω στο σπίτι τους επηρεάζει και σύντομα η κατανάλωση βοτάνων μου θα αλλάξει εντελώς φυσικά. Ακόμα και την εβδομάδα που έμεινα χωρίς αυτούς, συνέβη λίγο το αντίθετο, που ήταν «τώρα δεν έχω καμία ευθύνη, τελείωσα τη δουλειά, όλα είναι υπέροχα, και τώρα: κόσμος». Αλλά το αστείο είναι ότι αυτή η εβδομάδα με έκανε επίσης να ανακαλύψω την ευχαρίστηση της άλλης πλευράς, να είμαι διαυγής, χωρίς το υψηλό. Αυτή τη στιγμή η κατανάλωσή μου είναι πολύ πιο συνειδητή, γιατί δεν αφορά πλέον μόνο εμένα, έχει να κάνει με τα παιδιά μου, τους φίλους μου και έχει να κάνει με την κοινωνική μου συμμετοχή και τη δέσμευσή μου να προσπαθήσω να είμαι πιο χρήσιμος άνθρωπος. . Δεν είναι καν καλύτερος άνθρωπος, είναι πιο χρήσιμος άνθρωπος και ως τέτοιο προσπαθείς Σερφαρω εν μέσω όλων αυτών των πραγμάτων. Η κατανάλωσή μου έπεσε πολύ, αλλά απέκτησε και αξία. 

Ο Manel Cruz πήρε συνέντευξη μέσω Zoom κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, τον Φεβρουάριο του 2021, από τον João Carvalho και τη Laura Ramos

Στη δημιουργική σου διαδικασία, στη συγγραφή του τραγουδιού, σε βοήθησε με κάποιο τρόπο;
Πρέπει να βοήθησε και να πόνεσε. Θυμάμαι καλά την αίσθηση που είχα όταν ζωγράφιζα με τις ώρες, όταν ήμουν μικρότερη και α σπασίκλα του σχεδίου, ζωγράφιζα πάντα με μεγάλο πάθος. Πριν, ακόμη και χωρίς να ξέρω τι είναι ο αυνανισμός, ζωγράφιζα γυμνές γυναίκες. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια ψυχραιμία στα εργαλεία που επιλέγουμε να είναι προέκταση του εγκεφάλου μας. Και όταν φτάνει το βότανο, εκπληρώνει άλλους ρόλους, αλλά πέρασα πολύ καιρό χωρίς να καπνίσω. Έφτιαξα ένα από τα καλύτερα τραγούδια χωρίς κάπνισμα, αλλά έκανα και ένα από τα καλύτερα τραγούδια υπό την επήρεια της κάνναβης.

Πιστεύεται, στην ιατρική κοινότητα, ότι η ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από την ηλικία των 21 ετών, επειδή αυτή είναι η ηλικία στην οποία μόλις έχει σχηματιστεί ο εγκέφαλος. Με άλλα λόγια, η πρώτη σου επαφή με την κάνναβη –και η δική μου και της κόρης μου, που ξέρω ότι έχει ήδη δοκιμάσει– συνεχίζει να συμβαίνει σε ένα πλαίσιο παρανομίας, με την έννοια ότι δεν έχεις την ελάχιστη ηλικία για να το κάνεις. Το έχεις ήδη σκεφτεί αυτό;
Ναι, το είχα ήδη σκεφτεί και να θυμάστε ότι αυτές είναι πάντα εμπειρικές εμπειρίες. Το ένιωσα από πρώτο χέρι και έκανα αυτήν την κοινωνική παρατήρηση, με την έννοια ότι ενισχύει την όποια κατάσταση του νου σου. Με άλλα λόγια, γι' αυτό, όταν χρειάζομαι ορισμένα είδη πραγμάτων, δεν καπνίζω. Αλλά νομίζω επίσης ότι αν οι γονείς μου μου έλεγαν «περίμενε μέχρι τα 20» – και δεν τους κατηγορώ γι’ αυτό, γιατί οι γονείς μου έκαναν ό,τι μπορούσαν – δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ίσως θα περίμενα μέχρι να γίνω 20. Ίσως θα σκεφτόμουν, «ω φίλε, όταν φτάσω τα 20 θα τα καταφέρω». Αλλά καθώς οι πληροφορίες ήταν να μην το δοκιμάσω ποτέ, ότι αυτός είναι ο διάβολος, το δοκίμασα πριν τα 20 μου! (γέλια) Επομένως, πιστεύω ότι τα παιδιά είναι έξυπνα, αν όχι πιο έξυπνα από εμάς, δεν έχουν την εμπειρία μας, και νομίζω ότι εκεί μπαίνουν οι ποσοστώσεις, γιατί μπορούμε να μεταδώσουμε κάτι από την εμπειρία μας. Μου αρέσει να μιλάω για αυτά τα πράγματα με τα παιδιά μου και να νιώθω ότι τη στιγμή που θα συναντήσουν αυτή την κατάσταση θα μου μιλήσουν χωρίς φόβο. Θα ήταν ωραίο να πείτε στα παιδιά «Κοιτάξτε, δεν πρόκειται να σας πω τίποτα για το αν πρέπει να το δοκιμάσετε ή όχι, αλλά η πρότασή μου είναι να το δοκιμάσετε όταν είστε σε πνευματική ηλικία, όταν αισθάνεστε ότι θα καταναλώσεις συνειδητά. Και αυτό συμβαίνει επειδή θέλεις και ξέρεις τι σημαίνουν τα πράγματα, όχι σε στιγμές που χρειάζεται ακόμα να ρωτήσεις τον πατέρα σου τι είναι τα πράγματα».

Μπορείτε να μας πείτε λίγα περισσότερα για την πρώτη σας εμπειρία με την κάνναβη;
Ήμουν στην Gafanha da Nazaré, στο σπίτι ενός σπουδαίου φίλου, με τους Ornatos, πολύ μικρά ακόμα αγόρια, που έπαιζαν μπάντες. Και ήταν υπέροχες διακοπές που θυμάμαι, να φτιάχνω ζυμαρικά με τόνο, να παίζουμε, να γελάμε και να συγκινούμε. Και σε αυτό το πλαίσιο εμφανίστηκε κάποιος και αυτό ήταν, πώς θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. Αρχίσαμε να πίνουμε τα ποτά που είχε ο πατέρας της οικογένειας στο κελάρι και ήταν τρομερό αστείο. Ήταν ήδη, πριν από αυτό, η κάνναβη ήταν απλώς ένα άλλο στοιχείο που μπήκε.

Τότε, στην εξέλιξη της κατανάλωσής σου, υπήρξαν στιγμές που ένιωθες ότι το κάπνισμα κάνναβης δεν σου κάνει καλό;
Ναι, αυτά τα σκουληκάκια, η μανία της καταδίωξης, να νομίζεις ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου, ότι είσαι μέγα περίπλοκος γιατί πάντα τα καταφέρνεις… φαίνεται ότι υπάρχει πάντα κάποιος άλλος εδώ… ότι υπάρχουν ήδη, πριν την κάνναβη (γέλια ). Αλλά έχεις πάντα κάποιον να σου λέει «και τι; αυτό είναι? είναι αυτό?" σαν δρυοκολάπτης, αλλά το θέμα είναι ότι αυτό το άτομο μπορεί να είναι φίλος σου ή να μην είναι, σωστά; Κατά βάθος, είσαι εσύ ο ίδιος που είσαι εναντίον του εαυτού σου, αλλά το θέμα που μερικές φορές μας δίνουν αυτές οι ουσίες είναι αυτή η σχιζοφρενική ιδέα που μας παρακολουθούν, γιατί μας αποδυναμώνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, που δεν είναι απαραίτητα κακό. Πρέπει να αποφασίσουμε ποιος και σε ποιο περιβάλλον θα τα καταναλώσετε, γιατί πρέπει να είστε προστατευμένοι. Αυτές οι ουσίες σε αποδυναμώνουν και, όταν εκτίθεσαι, μπορεί είτε να προστατευτείς από έναν φίλο που είναι εκεί είτε να υπάρχει κάποιος που εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να ασκήσει άλλα είδη χαρακτηριστικών της ανθρώπινης φύσης που δεν είναι τόσο εποικοδομητικά. Και πολλές φορές, ό,τι νιώθεις δεν είναι ψέμα, απλώς του δίνεις μια ενίσχυση που δεν θα ένιωθες αν δεν ήσουν σε αυτή την κατάσταση. Θα ήσασταν πιο ψύχραιμοι, αλλά οι νέοι έχουν δημιουργήσει πολύ λιγότερες άμυνες, λιγότερους συναγερμούς. Τώρα έχω τα σχέδιά μου, αρχίζεις να έχεις αυτούς τους συναγερμούς και δεν σε πιάνει πανικός τόσο εύκολα. Αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με το άτομο, έχει να κάνει και με την ποιότητα αυτού που μπορείς να βρεις, το οποίο είναι συχνά μολυσμένο χωρίς να ξέρεις τι, χωρίς να ξέρεις τι επίπεδα THC έχει, και νομίζω ότι με τη νομιμοποίηση , με Με περισσότερες πληροφορίες και περισσότερα προγράμματα μείωσης κινδύνου, η κατανάλωση μπορεί να είναι πολύ πιο ενημερωμένη και ασφαλέστερη.

Σε νομικό πλαίσιο, μπορείτε να έχετε στο γκισέ του α καφετέρια ή ένα κοινωνικό κλαμπ, μια βιτρίνα όπου έχεις ξεχορτάσει με περισσότερο ή λιγότερο THC και ούτω καθεξής, οπότε πιστεύω ότι, κάθε χρόνο, τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Ίσως τα παιδιά μας να περάσουν την εφηβεία τους παράνομα, αλλά τα εγγόνια μας θα έχουν σίγουρα πρόσβαση στην κάνναβη σε άλλο μητρώο, σωστά;
Ακριβώς ο João, και νομίζω ότι όλος ο στιγματισμός είναι πολύ σημαντικός σε αυτή την εξίσωση, δηλαδή ξέρω ότι, αν και με ανησυχεί λίγο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για το στίγμα. Θα υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που αν δουν τη δήλωσή μου θα μειώσουν τα πάντα στο να με αποκαλούν τοξικομανή και αυτό το θέμα του στιγματισμού είναι πολύ σημαντικό.

Πιστεύετε ότι αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει; Ως μουσικός και δημόσιο πρόσωπο, δεν έχεις λίγη έκπτωση, επειδή είσαι επιτυχημένος τύπος;
Ναι, έχω έκπτωση. Έχω μια πολύ συγκαταβατική στάση, που με εκνευρίζει, γιατί κι εγώ είμαι προκατειλημμένη. Είναι σαφές ότι η προκατάληψη είναι παρούσα σε όλους τους ανθρώπους, με διαφορετικούς τρόπους, κάποιους πιο παθητικά – και πιστεύω ότι αυτή είναι η περίπτωσή μου. Είναι δυνατόν να κοιτάξω έναν άνθρωπο και, ακόμα κι αν δεν κάνω αυτό το πνευματικό μοντάζ, που το σκέφτομαι μόνος μου, τον κοιτάζω να καπνίζει και σκέφτομαι «αυτός ο τύπος καπνίζει σκατά, είναι και μπερδεμένος». Αυτός ο νοητικός μηχανισμός υπάρχει σε όλους. Η σημασία αυτής της συνέντευξης που τυπώνεται σε περιοδικό, παρόλο που τα φυσικά περιοδικά είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης, είναι ότι στα περίπτερα υπάρχει ένα έντυπο στο οποίο εμφανίζεστε, το οποίο έχει και τη σελίδα και ότι αυτές οι πληροφορίες μεταδίδονται στην κοινωνία. Και γνωρίζω τον ρόλο μου, την καλή πλευρά του να είσαι δημόσιο πρόσωπο, αλλά και το γεγονός ότι έχεις αυτή τη δύναμη, που σου δίνει ευθύνη. Γι' αυτό ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι σαν εσάς, που κάνουν αυτή την προσπάθεια, για κάτι που είναι κοινό συμφέρον. Είναι ευθύνη και σας ευχαριστώ και γι' αυτό.