Carl L. Hart: «Η κάνναβη είναι μια ουσία που πολλοί ενήλικες χρησιμοποιούν για να χαλαρώσουν και ως ενήλικες έχουμε το δικαίωμα να είμαστε αυτόνομοι και να έχουμε ελευθερία επιλογής»

Ψυχολόγος, νευροεπιστήμονας και δάσκαλος του Τμήματος Ψυχολογίας στην Ψυχιατρική στο Πανεπιστήμιο του Columbia, στη Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), ο Carl L. Hart είναι παγκοσμίως γνωστός για τις αντισυμβατικές θέσεις του σχετικά με τα ναρκωτικά και τη συσχέτιση μεταξύ χρήσης ουσιών και ψύχωσης. Με κριτικές, επιστημονικά άρθρα και βιβλία που δημοσιεύονται στον τομέα της νευροψυχοφαρμακολογίας, ο Hart υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανθρώπων να καταναλώνουν ψυχαγωγικά φάρμακα, δεδομένου ότι η ατομική ελευθερία είναι θεμελιώδες δικαίωμα που πρέπει να διαφυλαχθεί.

Μιλήσαμε με τον Carl L. Hart κατά τη διάρκεια του συνεδρίου PTMC – Πορτογαλία Ιατρική Κάνναβη, στη Λισαβόνα και στο Cannabis Europa, στο Λονδίνο, τον Ιούνιο του 2022. Η μακρά συνομιλία κάλυψε την τεράστια προσωπική του εμπειρία με τις ουσίες και το τελευταίο του βιβλίο που δημοσιεύτηκε, «Drug Use for Grown-Ups: Chasing Liberty in the Land of Fear », στο τον οποίο ο Χαρτ παρουσιάζει τον εαυτό του ως «έναν υπεύθυνο επαγγελματία, που τυχαίνει να κάνει χρήση ναρκωτικών στην αναζήτηση της ευτυχίας».

Αυτή η συνέντευξη με τη Margarita Cardoso de Meneses και τη Laura Ramos δημοσιεύτηκε αρχικά στο τεύχος #7 του Περιοδικό Cannadouro.

Από πού πηγάζει το ενδιαφέρον σας για τη σχέση ναρκωτικών και ψύχωσης;
Από 17 έως 21 χρονών, μεταξύ 1984 και 1988, ήμουν στο στρατό και εκείνη την περίοδο, στις ΗΠΑ, το μεγάλο θέμα ήταν ο εθισμός στο κρακ (πάστα κοκαΐνης). Εκείνη την εποχή, άρχισα να σπουδάζω ψυχολογία, να ενδιαφέρομαι για τον εγκέφαλο και σκέφτηκα ότι αν μάθαινα κάτι για τον εγκέφαλο και τα ναρκωτικά θα μπορούσα να βοηθήσω τους ανθρώπους στην κοινότητά μου που ήταν εθισμένοι στο κρακ. Ξεκίνησα μελετώντας την επίδραση των φαρμάκων στον εγκέφαλο και μετά συνέχισα στο Ph.D για να μελετήσω καλύτερα το θέμα. Έτσι ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου. 

Υπάρχει πολλή βιβλιογραφία για τη χρήση ναρκωτικών στη στρατιωτική θητεία και σε σενάρια πολέμου. Σας έστειλαν σε αποστολή;
Τα χρόνια που ήμουν στο στρατό η κατάσταση ήταν σχετικά σταθερή και δεν πήγα σε κανέναν πόλεμο. Αλλά υπάρχουν πολλές μελέτες για τη σχέση μεταξύ χρήσης ναρκωτικών και άγχους στο πεδίο της μάχης. πολλές στρατιωτικές μελέτες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ με στρατιώτες που έκαναν χρήση ηρωίνης κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά όταν επέστρεψαν σταμάτησαν να τη χρησιμοποιούν... Τα συμπεράσματα είναι ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπό πίεση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτήν την ουσία και να σταματήσετε τη χρήση όταν αλλάξουν τα πράγματα, κάτι που ήδη γνωρίζουμε στη Φαρμακολογία.

Ο Carl L. Hart βρέθηκε στη Λισαβόνα, τον Ιούνιο του 2022, προσκεκλημένος από το PTMC – Portugal Medical Cannabis. Φωτογραφία: Renato Velasco | PTMC

Όσον αφορά την ηρωίνη, συγκεκριμένα, λέτε ότι η χρήση οπιοειδών σας κάνει καλύτερο άνθρωπο…
Ναι, το διάβασες (γέλια). Καλα καλα. Λοιπόν, μπορούμε να σκεφτούμε τη χρήση οποιουδήποτε ναρκωτικού από οποιονδήποτε – είτε είναι κάνναβη, MDMA, οτιδήποτε. Όταν καταναλώνουμε νιώθουμε πιο χαρούμενοι και χαλαροί, απελευθερώνουμε το άγχος και αν νιώθω καλύτερα, θα έχω περισσότερες πιθανότητες να φερθώ καλύτερα στους άλλους. Αυτή είναι η έννοια με την οποία το λέω αυτό, όχι ότι η ηρωίδα έχει μαγικές δυνάμεις να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους. Αυτά τα φάρμακα μας βοηθούν να είμαστε πιο μεγαλόψυχοι, πιο κατανοητοί, πιο γενναιόδωροι και μας βοηθούν να δούμε την ανθρωπιά των άλλων πιο καθαρά. 

Τι γίνεται με την εξάρτηση, επειδή είναι κάτι που συμβαίνει πραγματικά, είναι αλήθεια ότι ορισμένα φάρμακα είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν εξάρτηση από άλλα;
Ναι… αλλά ας σκεφτούμε την εξάρτηση από το αλκοόλ. Το αλκοόλ είναι ίσως το πιο επικίνδυνο από όλα τα ναρκωτικά. Όταν σταματήσετε να πίνετε απότομα ή έχετε hangover, μπορεί να πεθάνετε. Κανένα από τα άλλα ναρκωτικά δεν έχει αυτό το αποτέλεσμα – ούτε η ηρωίνη θα οδηγήσει ποτέ σε μια θανατηφόρα κατάσταση. Κανείς δεν ρωτά για την εξάρτηση όταν πίνει αλκοόλ, οπότε γιατί κάνουν αυτή την ερώτηση με την ηρωίνη; Επειδή είναι παράνομο και οι άνθρωποι πρέπει να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια για να το αποκτήσουν, γεγονός που καθιστά τη δέσμευση σε αυτό ισχυρότερη. Και τότε, η ποιότητα μπορεί να ποικίλλει πολύ και αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν να κάνουν την ένεση αμέσως, γιατί τότε η ποιότητα δεν έχει τόση σημασία. Με άλλα λόγια, όλα αυτά έχουν να κάνουν περισσότερο με το γεγονός ότι το φάρμακο είναι παράνομο παρά με το ίδιο το φάρμακο. 

Άρα, η εξάρτηση δεν είναι θέμα…
Για μένα, ένα άτομο που κάνει χρήση ηρωίνης και οπιοειδών δεν είναι πραγματικά ένα θέμα. Έχω πολλές ευθύνες και είμαι πολύ ματαιόδοξος για να βάζω βελόνες στις φλέβες μου, και επίσης φοβάμαι πολύ τις βελόνες... Ο κόσμος το ρωτάει γιατί αυτό που συνήθως βλέπουμε είναι άνθρωποι που κάνουν χρήση ηρωίνης και ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Άνθρωποι σαν εμένα δεν θα παραδεχτούν ποτέ ότι κάνουν χρήση ηρωίνης λόγω του στίγματος, αλλά υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που τη χρησιμοποιούν από ό,τι φαίνεται – και δεν είναι τοξικομανείς! Όποιος έχει χειρουργηθεί έχει ήδη πάρει οπιοειδή και όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά θα πρέπει να γίνεται πάντα σε μικρές ποσότητες, με κάποιον γνωστό σου. Κανείς όμως δεν πρέπει να κάνει ενέσεις ναρκωτικών. Αν θέλετε να νιώσετε την επίδραση της ηρωίνης, το καλύτερο είναι να την καπνίσετε. Είναι πολύ πιο απλό και το αποτέλεσμα εξαφανίζεται γρήγορα. Και αν είναι καλής ποιότητας, μπορείτε να το εισπνεύσετε.

Με άλλα λόγια, όποιος κάνει χρήση ηρωίνης μπορεί να λειτουργήσει τέλεια στην κοινωνία. Εάν τα ναρκωτικά ήταν νόμιμα και ελεγχόμενα, οι άνθρωποι δεν θα είχαν την τάση να υιοθετούν επικίνδυνες συμπεριφορές όπως η χρήση συριγγών;
Η κοινωνία συνεργάζεται ήδη με άτομα που κάνουν χρήση ηρωίνης. Αυτό συμβαίνει ήδη, αλλά προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει. Το καταναλώνω εδώ και αρκετά χρόνια και φροντίζω την οικογένειά μου, γράφω βιβλία και άρθρα και ασχολούμαι με την επιστήμη. Στην Ελβετία υπάρχουν κλινικές όπου δίνουν στους ανθρώπους ηρωίνη ως μέρος της θεραπείας τους. Μιλάμε για εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες ανθρώπους, που έπαιρναν ηρωίνη κάθε μέρα –και δεν μιλάμε για μικρές δόσεις– έπαιρναν ένα γραμμάριο, χίλια χιλιοστόγραμμα καθημερινά. Και δεν υπάρχουν υπερβολικές δόσεις, ούτε έχουν προβλήματα, γιατί δεν υπάρχει νοθεία της ουσίας ή διακυμάνσεις στην ποιότητα, ούτε πρέπει να σκεφτούν πού θα κάνουν την επόμενη βολή.

Os εμπόρους Μερικές φορές ενθαρρύνουν επίσης τους ανθρώπους να καταναλώνουν άλλες ουσίες, όπως συνέβη με το Fentanyl…
Ίσως ναι, αλλά προτιμώ να μην κατηγορώ τους άλλους εμπόρους. Το συμφέρον τους είναι να είναι καλά και να πληρώνουν. Αλλά μερικές φορές το εμπόρους Οι άνθρωποι «χαμηλού επιπέδου» επίσης δεν γνωρίζουν εάν η ουσία είναι νοθευμένη και, σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να είναι επικίνδυνη, φυσικά. Εάν υπάρχει ηρωίνη και αποδειχθεί ότι είναι φαιντανύλη, μπορεί να είναι προβληματική γιατί είναι πολύ πιο ισχυρή και με την ίδια ποσότητα μπορείτε να δώσετε ένα υπερβολική δόση. Η ουσία του θέματος εδώ είναι, για άλλη μια φορά: ποιοτικός έλεγχος. Θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα αν ήμασταν δεσμευμένοι ως κοινωνία, αλλά δεν νομίζω ότι οι πολιτικοί και οι επαγγελματίες υγείας ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Λέμε ότι νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, αλλά πολλοί από εμάς θέλουμε να αισθανόμαστε καλύτερα λέγοντας ότι κάνουμε υπηρεσία και δεν βλέπουμε την ανθρωπιά τους όπως βλέπουμε τη δική μας. Αν το κάναμε, θα πολεμούσαμε για να διασφαλίσουμε ότι είχαν ποιοτικές ουσίες. Αντίθετα, λέμε, «Ω, σε προστατεύω από τον εαυτό σου», κάτι που είναι πολύ αλαζονικό και πατρονάρισμα.  

«Λέμε ότι νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, αλλά (…) δεν βλέπουμε την ανθρωπιά τους όπως βλέπουμε τη δική μας. Αν το βλέπαμε, θα παλεύαμε για να έχουν ποιοτικές ουσίες».

Στην προσωπική σας περίπτωση, πόσο συχνά κάνετε χρήση ηρωίνης;
Δεν γνωρίζω. Σκεπτόμενος την πανδημία, ήταν πολύ δύσκολο, δεν μπορούσαμε να πάρουμε ηρωίνη. Αλλά όταν βρίσκομαι στην Ευρώπη, πολλές φορές την εβδομάδα αν υπάρχει κάτι πραγματικά καλό. 

Και καπνός;
Όχι, εισπνέω.

Και πώς ελέγχετε την ποιότητα;
Ναι, υπάρχουν μέρη όπου μπορείτε να πάτε [κάντε το έλεγχος φαρμάκων]. Αλλά ο άνθρωπος που με προμηθεύει έχει πάντα ποιότητα, οπότε τον εμπιστεύομαι. 

Τι νιώθετε όταν παίρνετε ηρωίνη και γιατί νιώθετε την ανάγκη να την πάρετε;
Δεν νιώθω την ανάγκη (γέλια). Είναι σαν να ρωτάς: «Γιατί νιώθεις την ανάγκη να πιεις αλκοόλ;» 

Θέλεις απλά να…
Λοιπόν, με την κάνναβη, για παράδειγμα, αυτό που μου αρέσει είναι ότι με βοηθάει να είμαι παρών, εκείνη τη στιγμή, οπότε αν ακούω μουσική, ακούω κάθε όργανο στο τραγούδι. Αυτό είναι το όμορφο, το μυαλό μου συντονίζεται. Αυτό που μου αρέσει στην ηρωίνη είναι λίγο παρόμοιο: με βοηθά να είμαι παρών, αλλά μπορώ να σκεφτώ την ανθρωπιά των ανθρώπων και αν έχω κάνει κάτι λάθος ή έβλαψα κάποιον κατά τη διάρκεια της ημέρας μου. Και φυσικά βοηθά στην ανακούφιση από το άγχος –αυτό κάνουν τα οπιοειδή– και προκαλεί επίσης ευφορία, αλλά είναι πιο χαλαρό, όπως το MDMA ή η αμφεταμίνη: είσαι ενεργητικός, αλλά είναι ευφορικός. δροσερός, χωρίς άγχος. Και εγώ, που αγαπώ τον εσωτερικό μου κόσμο, μπορώ να τον αναθεωρήσω και να είμαι σίγουρος ότι δεν έχω πληγώσει κανέναν. Αυτό μου αρέσει στην ηρωίνη.

Λοιπόν, αν συνειδητοποιήσεις ότι έχεις πληγώσει κάποιον, τι κάνεις μετά;
Α, τότε θα φροντίσω να διορθώσω το λάθος μου, να ζητήσω συγγνώμη ή να βρω την καλύτερη λύση για οτιδήποτε έκανα.

Και με το MDMA, ποια είναι η εμπειρία σας;
Το MDMA είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιώ με τη γυναίκα μου επειδή είναι το αγαπημένο της φάρμακο. Μας δίνει την ευκαιρία να επανασυνδεθούμε με τη ζωή και όλα τα πράγματα που συμβαίνουν και μας επιτρέπει να ζήσουμε μια εμπειρία μαζί.

Χρησιμοποιείτε άλλα φάρμακα;
Ναι, Στο βιβλίο μου μιλάω για όλες τις κατηγορίες φαρμάκων, από κοκαΐνη μέχρι κάποια ψυχεδελικά, μέχρι NDP (νέα ψυχεδελικά φάρμακα), καθινόνες, μιλάω για όλα αυτά τα ναρκωτικά. Ήθελα να μάθω πώς ήταν και τα πήρα.  

Αλλά καταναλώνετε τακτικά περισσότερη κάνναβη, ηρωίνη…;
Όχι, τακτικά πιστεύω ότι παίρνω περισσότερες αμφεταμίνες, γιατί δουλεύω και αυτό είναι το μόνο που κάνω: γράφω και δουλεύω, για 12 ώρες την ημέρα, οπότε παίρνω αμφεταμίνες για να γράφω. 

Ο Carl Hart στο Cannabis Europa, στο Λονδίνο, 2022. Φωτογραφία: Laura Ramos | Cannareporter

Πώς καταφέρνετε να μην εξαρτηθείτε από καμία από αυτές τις ουσίες;
Έτσι, ο ιατρικός ορισμός του εθισμού είναι όταν η κατανάλωση αλλάζει την ψυχοκοινωνική λειτουργία –δηλαδή: εργασία, οικογένεια, ό,τι είναι σημαντικό για το άτομο– και σταματά να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και ενοχλείται από αυτό. Και με ρωτάνε αν ανησυχώ για τον εθισμό; Φυσικά! Ξέρω τα παιδιά μου, πρέπει να είμαι εκεί για αυτά, να τα φροντίζω και αυτό έρχεται πρώτο. Ξέρω ότι πρέπει να δουλέψω για να μπορέσω να τους φροντίσω… έτσι αυτά τα πράγματα είναι πρώτα: οικογένεια, δουλειά. Και μετά έρχονται εγώ, τα ενδιαφέροντά μου. Επομένως, Δεν ανησυχώ για τον εθισμό γιατί δεν είναι επιλογή για μένα.

Επιστρέφοντας στην κάνναβη, στο στρογγυλό τραπέζι που συμμετείχε στο PTMC, είπε ότι πάντα του κάνουν την ίδια ανόητη ερώτηση για τη σχέση κάνναβης και ψύχωσης. Ποια είναι λοιπόν η ερώτηση ενός εκατομμυρίου δολαρίων σχετικά με αυτόν τον συσχετισμό;
Αυτό το θέμα είναι πολύ ανησυχητικό, γιατί αυτή η δήλωση υπάρχει εδώ και περίπου εκατό χρόνια και δεν έχει επιστημονική βάση, αλλά διαιωνίζεται και υπάρχουν ακόμη και αξιόπιστοι επιστήμονες που ισχυρίζονται ότι αυτή η σχέση υπάρχει, αν και τα δεδομένα που έχουμε δεν την επιβεβαιώνουν. Είναι αλήθεια ότι με την κάνναβη μπορείς να γίνεις παρανοϊκός, το ξέρουμε αυτό. Ξέρουμε επίσης ότι κάποιοι έχουν προβλήματα και υπάρχουν συσχετισμοί, δηλαδή άνθρωποι που κάνουν χρήση κάνναβης και έχουν ψυχωσική διαταραχή. Αλλά μπορεί να έχουν οικογενειακό ιστορικό ψύχωσης, μπορεί να έχουν κάποια προδιάθεση και τότε κάποιοι από αυτούς τους αξιόπιστους επιστήμονες οδηγούνται στο να πιστεύουν ότι η κάνναβη προκαλεί ψύχωση και δεν υπάρχουν στοιχεία που να το λένε αυτό. Αυτό που μπορείτε να πείτε στους ανθρώπους είναι ότι εάν είναι άπειροι και κάνουν χρήση κάνναβης σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να γίνουν παρανοϊκοί, ανήσυχοι και ούτω καθεξής. Αλλά είναι καλύτερο να παραμείνετε ήρεμοι και τελικά η ουσία θα απομακρυνθεί από τον υποδοχέα και θα επιστρέψουν στην κανονική τους κατάσταση. Αν πούμε στους ανθρώπους ότι τα ναρκωτικά μπορούν να τους τρελάνουν, θα μπορούσαν να τρελάνουν τον εαυτό τους, ακόμα και χωρίς κάνναβη! Η δύναμη του μυαλού είναι απίστευτη. Για παράδειγμα, Με βάση τα στοιχεία, δεν πιστεύω ότι η κάνναβη προκαλεί ψύχωση. Ξέρω όμως ότι η κάνναβη μπορεί να προκαλέσει άγχος και παράνοια και ότι αυτές είναι προσωρινές καταστάσεις.

Βασικά, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δώσουμε στους ανθρώπους εργαλεία για να αντιμετωπίσουν αυτήν την αλλοιωμένη κατάσταση.
Ναι απολύτως. Νομίζω ότι το επόμενο βιβλίο μου θα είναι ακριβώς ένα "πώς να". Προσπάθησα να μείνω μακριά από αυτό στα προηγούμενα βιβλία μου γιατί δεν ήθελα οι άνθρωποι να λένε ότι προωθώ τη χρήση ναρκωτικών, αλλά με αυτό το βιβλίο έμαθα ότι δεν έχει σημασία τι γράφεις γιατί πάντα θα λένε ότι είσαι προώθηση της χρήσης ναρκωτικών, άρα γαμήστε τους!  

Αυτό είναι μείωση της βλάβης, επειδή πολλοί άνθρωποι κάνουν χρήση ναρκωτικών, οπότε αν πρόκειται να το κάνουν, πρέπει να ενημερωθούν. Πρέπει να είμαστε πραγματιστές, γιατί στην πραγματικότητα η κατανάλωση δεν έχει σταματήσει και δεν θα σταματήσει.
Ναι, στην πραγματικότητα, ήμουν πολύ απογοητευμένος όταν είδα, εδώ στην Ευρώπη, πόσοι άνθρωποι είναι ακόμα στο ντουλάπι σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών. Νόμιζα ότι στις ΗΠΑ ήμασταν οι πιο υποκριτές, αλλά δεν είμαστε. Η Ευρώπη ήταν μια απογοήτευση. Στη Σκανδιναβία και σε αυτές τις βόρειες χώρες δεν θέλουν καν να εκδώσουν το βιβλίο μου εξαιτίας αυτών φύλακες. Ακόμα και οι ερωτήσεις σας για την ηρωίνη δείχνουν την άγνοια που επιμένει σχετικά με αυτό το θέμα. Πηγαίνω στο γυμναστήριο, φροντίζω τον εαυτό μου, δουλεύω και ο κόσμος εκπλήσσεται… 

«Υπάρχει αυτή η πεποίθηση ότι όταν αυξάνουμε τη δραστικότητα της κάνναβης, αυξάνουμε τις ψυχώσεις. Αυτό φαίνεται λογικό, αλλά είναι πολύ ανόητο. Ας σκεφτούμε την μπύρα και τη βότκα: δεν πίνεις αυτά τα δύο πράγματα με τον ίδιο τρόπο».

Εδώ στην Πορτογαλία, τη δεκαετία του 80, ο εθισμός στην ηρωίνη ήταν μια πραγματική πανδημία και, στην πραγματικότητα, αυτό το πρόβλημα ήταν που οδήγησε στην αποποινικοποίηση. Η ηρωίνη ήταν κάτι καινούργιο, που ξάφνιασε τους πάντες, με βλαβερές συνέπειες για όλες τις οικογένειες. Αυτό είναι που κυριαρχεί στο μυαλό των ανθρώπων.
Ναι, νομίζω σε όλο τον κόσμο. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι μια αποτυχία της ιατρικής κοινότητας. Δεν βοήθησαν τον πληθυσμό να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι έκαναν ένεση ναρκωτικών. Εάν κάνουν ένεση, αυτό μας λέει κάτι για το πρόβλημα. Σημαίνει ότι η ποιότητα ποικίλλει, ότι η ηρωίνη είναι χαμηλής ποιότητας και ότι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα από το ναρκωτικό.  

Επιστρέφοντας στην κάνναβη, Ποιος είναι λοιπόν ο μεγαλύτερος μύθος στον ψυχιατρικό τομέα για τη σχέση κατανάλωσης και ψύχωσης;
Υπάρχει αυτή η πεποίθηση ότι όταν αυξάνουμε τη δραστικότητα της κάνναβης, αυξάνουμε τις ψυχώσεις. Αυτό φαίνεται λογικό, αλλά είναι πολύ ανόητο. Ας σκεφτούμε την μπύρα και τη βότκα: δεν πίνεις αυτά τα δύο πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για την κάνναβη υψηλότερης ισχύος: οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να καπνίζουν τόσο πολύ, επομένως μπορεί να είναι πραγματικά καλό. Αυτή η αντίληψη ότι αν αυξήσουμε την ισχύ θα έχουμε περισσότερες ψυχώσεις έρχεται σε αντίθεση με τη Φαρμακολογία και την ιατρική έχει προωθήσει αυτή την ανοησία. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να διδάξουμε στους ανθρώπους κάποιες βασικές έννοιες της φαρμακολογίας.  

«Η ψυχιατρική είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής. Είναι ηλίθιοι! Δεν θέλουμε να έχουν τον έλεγχο. Οι ψυχίατροι είναι αστυνομικοί με στηθοσκόπια».

Έχει σημασία η δόση, λοιπόν;
Ναι, η δόση έχει σημασία. Αυτό ακριβώς είναι που έχει σημασία.

Φωτογραφία: Renato Velasco | PTMC

Και είναι πιο πιθανό οι έφηβοι να υποστούν ψυχωτικά επεισόδια εάν καταναλώνουν κάνναβη υψηλότερης δραστικότητας από τους ενήλικες, των οποίων οι εγκέφαλοι έχουν ήδη διαμορφωθεί;
Αυτό είναι άλλο ένα παραπλανητικό συμπέρασμα. Όταν μιλάμε για τον εφηβικό εγκέφαλο, μιλάμε για τον προμετωπιαίο φλοιό, ο οποίος είναι σημαντικός για τον προγραμματισμό και τις περίπλοκες γνωστικές διαδικασίες. Αυτό το κομμάτι αναπτύσσεται αργότερα από τα άλλα. Αυτό, λοιπόν, που λένε ορισμένοι επιστήμονες –και εδώ βλέπουμε πώς το να έχεις κάποιες γνώσεις μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές– είναι ότι το κάπνισμα κάνναβης αλλάζει την ανάπτυξη του προμετωπιαίου φλοιού, κάτι που είναι ανοησία! Σημείο νούμερο ένα: η ανάπτυξη δεν συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο για όλους. Τα παιδιά μου, για παράδειγμα, είχαν περισσότερη εμπειρία με τον προγραμματισμό και τη σύνθετη γνώση ως παιδιά από πολλούς ενήλικες. Σημείο δεύτερο: Δεν εκφράζουμε αυτές τις ανησυχίες όταν χορηγούμε στα παιδιά αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικά. Τι μιλάμε λοιπόν; Αυτό λέγεται μόνο με την κάνναβη; Δεν βγάζει νόημα. Όταν σκεφτόμαστε να διαταράξουμε την ανάπτυξη του προμετωπιαίου φλοιού, θα έπρεπε να είναι μεγάλες δόσεις και θα είχαμε άλλα προβλήματα πριν από αυτό. Επομένως, παραπλανούν τους ανθρώπους. Έχουν κάποιες γνώσεις και προσποιούνται ότι είναι πολύ έξυπνοι, γνώστες και ευφυείς, αλλά είναι πολύ ανόητο. Γιατί δεν ανησυχούν για τις επιπτώσεις των αντικαταθλιπτικών ή των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής; Όλες επηρεάζουν τον εγκέφαλο. Προφανώς, αν έχουμε παιδιά που καπνίζουν κάνναβη κάθε μέρα και πηγαίνουν στο σχολείο, δεν είναι καλό. Οι γονείς θα πρέπει να παίξουν καλύτερο ρόλο, γιατί δεν πρόκειται για την κάνναβη, αλλά για τους γονείς. Αλλά είναι πάντα θέμα δόσης. Πάντα η δόση. 

Πώς εκπαιδεύσατε τα παιδιά σας σχετικά με τα ναρκωτικά; Τους μάθατε να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις;
Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν μιλήσαμε πολύ για τα ναρκωτικά. Όταν ήταν παιδιά, έδινα ναρκωτικά σε ανθρώπους στο εργαστήριο και ερχόντουσαν μαζί μου, τους έδινα κάνναβη ή άλλα ναρκωτικά και μετά στεκόμασταν πίσω από έναν καθρέφτη και μιλούσαμε για το τι συνέβαινε. Αλλά δεν ήταν θέμα. Το θέμα ήταν πώς τα πήγαιναν στο σχολείο.  

Στην ομιλία του είπε ότι «η κάνναβη έχει τη δυνατότητα να είναι θεραπευτική, αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι πρότυπο για να το κάνει προσβάσιμο». Ποιο πρέπει να είναι το πρότυπο;
Τι είναι το πρότυπο για να γίνει προσβάσιμο το αλκοόλ; Μπορούμε να πούμε, για παράδειγμα, ότι το αλκοόλ θεραπεύει τον καρκίνο και άρα πρέπει να είναι προσβάσιμο;… Όχι βέβαια! Οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν ψυχαγωγικά και αυτό είναι το πρότυπο. Οι άνθρωποι το θέλουν και έτσι πρέπει να είναι προσβάσιμο. Μόνο αυτό.

Αλλά αυτό είναι το μόνο πρότυπο τι πρέπει να υπάρχει; Ο κόσμος το θέλει, οπότε πρέπει να το κάνουμε προσιτό;
Λοιπόν, πρώτα απ 'όλα ξέρουμε ότι δεν είναι απλώς επικίνδυνο, δηλαδή δεν είναι σαν ένα φάρμακο που ονομάζεται MPTP, το οποίο σκοτώνει επιλεκτικά τα κύτταρα ντοπαμίνης, και όταν συμβεί αυτό το άτομο μπορεί να αναπτύξει τη νόσο του Πάρκινσον. Αυτό είναι επικίνδυνο και το ξέρουμε. Δεν είναι αυτό η κάνναβη. Επομένως, Γνωρίζοντας ότι η κάνναβη από μόνη της δεν είναι επικίνδυνη και οι άνθρωποι την αναζητούν, γιατί δεν θα τη διαθέσουμε, διασφαλίζοντας ότι είναι όσο το δυνατόν ασφαλέστερη; Παρέχουμε επεξεργασμένα τρόφιμα και τρόφιμα διασφαλίζοντας ότι είναι ασφαλή και όχι νοθευμένα. Η κάνναβη είναι μια ουσία που πολλοί ενήλικες χρησιμοποιούν για να χαλαρώσουν και ως ενήλικες έχουμε το δικαίωμα να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, το δικαίωμα να είμαστε αυτόνομοι και να έχουμε ελευθερία επιλογής. 

«Γιατί δεν ανησυχούν για τις επιπτώσεις των αντικαταθλιπτικών ή των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής; Όλα επηρεάζουν τον εγκέφαλο».

Ίσως ακόμη και η τηλεόραση να είναι πιο επικίνδυνη από την κάνναβη…
Σίγουρα. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που μαθαίνουν πράγματα από την τηλεόραση και θα έπρεπε να είναι και διαθέσιμη. Δεν θέλουμε να πατρονάρουμε και να λέμε, «ω, το αλκοόλ είναι τόσο επικίνδυνο…». Ναι, θα μπορούσε, αλλά οι περισσότεροι απολαμβάνουν την ουσία χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα. Επομένως, δεν θέλουμε να φτιάχνουμε νόμους με βάση μια μειονότητα που αντιμετωπίζει προβλήματα και να απαγορεύσουμε την ουσία για όλη την Ανθρωπότητα. Είναι ανόητο. 

Πώς βλέπετε τη χρήση της κάνναβης στην Ψυχιατρική στο μέλλον; Πιστεύετε ότι, ακριβώς όπως η μικροδοσολογία LSD χρησιμοποιείται τώρα για τη θεραπεία του μετατραυματικού στρες, η κάνναβη έχει επίσης δυνατότητες;
Δεν θέλουμε να δούμε την κάνναβη στα χέρια της Ψυχιατρικής. Οποιοδήποτε φάρμακο στα χέρια των ψυχιάτρων θα είναι πρόβλημα. Η ψυχιατρική είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής. Είναι ηλίθιοι! Δεν θέλουμε να έχουν τον έλεγχο. Οι ψυχίατροι είναι αστυνομικοί με στηθοσκόπια. Έχουν ένα τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητας –δεν είναι χειρουργοί, δεν είναι άλλου τύπου γιατροί– και έτσι νιώθουν ότι πρέπει να ελέγχουν αυτές τις ουσίες. Αλλά η εκπαίδευσή του είναι τρομερή, η φαρμακολογία του δεν είναι τόσο καλή όσο θα έπρεπε…. Είναι όπως λένε στα γαλλικά, λόγος ύπαρξης: Ο λόγος ύπαρξης του είναι να μας σώσει από τον εαυτό μας – αυτή είναι η αποστολή της Ψυχιατρικής. Αλλά δεν χρειάζεται να σωθούμε.

Δύο πράγματα που ξεχωρίζουν για τις θεραπείες μικροδοσών LSD, ειδικά για στρατιώτες με PTS, είναι ότι όλοι λένε ότι νιώθουν αγάπη και ότι βρίσκουν τη θεραπεία μέσα τους, όχι έξω. Λοιπόν, αυτές οι θεραπείες είναι θετικές ή όχι;
Ναι, αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νομίζω ότι μπορείτε να έχετε αυτά τα αποτελέσματα με ένα ευρύ φάσμα φαρμάκων, όχι μόνο με LSD ή MDMA. Αυτό μας λέει περισσότερα για την κοινωνία παρά για τα ναρκωτικά. Τι ζητάμε από αυτούς τους στρατιώτες… έπρεπε να σκοτώσουν και να δουν ανθρώπους να σκοτώνονται, οπότε πρέπει να είναι πραγματικά τραυματισμένοι! Δοκιμάζουμε αυτά τα πράγματα σε μια ομάδα συμμετεχόντων για την οποία η κοινωνία αισθάνεται ένοχη και νοιάζεται, γιατί θα αυξήσει την πιθανότητα να γίνουν αποδεκτές αυτού του είδους οι μελέτες. Φανταστείτε ότι δοκιμάσαμε το MDMA σε μια ομάδα μαύρων Αμερικανών, τραυματισμένους από τα σκατά που τους συμβαίνει στη ζωή τους, και νιώθουν καλύτερα και βρίσκουν τη θεραπεία στους εαυτούς τους… κανείς δεν θα ενδιαφερόταν! Όλα είναι ένα παιχνίδι. Παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων. Μελετάω ναρκωτικά εδώ και 30 χρόνια και είναι πολύ ανησυχητικό.