Hoe Garcia de Orta hennep onderscheidde van cannabis in 1563

Hoe onwaarschijnlijk het ook mag lijken, Europeanen gingen eeuwenlang met cannabis om, zich niet bewust van de psychoactieve krachten ervan. Sterker nog, tot de 1534e eeuw was het concept van een drug, opgevat als een bewustzijnsveranderend middel, hen volkomen vreemd. Maar dingen begonnen te veranderen door de nieuwsgierigheid en vrije geest van Garcia de Orta, die in XNUMX naar Goa reisde, toen de hoofdstad van het Portugese rijk in India.

Garcia de Orta (1499-1568) was een Portugees-joodse arts die in India woonde, een baanbrekende auteur op het gebied van botanie, farmacologie, tropische geneeskunde en antropologie. Het boek dat hij in 1563 publiceerde, bevat verwijzingen naar hennep en cannabis, toen bekend als "bbloed".

In de drie decennia na zijn aankomst in het Oosten heeft Garcia de Orta, geboren in Castelo de Vide rond 1499 en stierf in Goa in 1568, een uitputtende lijst samengesteld van Indiase "geneeskrachtige en nuttige" planten, gepubliceerd in Goa in 1563 onder de titel Colloquia over Simples and Drugs and Medicinal Things van India. Beschouwd als een van de eerste manifestaties van moderne experimentele wetenschap, werd dit werk in het Europa van de Renaissance geprezen als het belangrijkste werk over geneeskrachtige flora sinds Dioscorides' plantkunde-compendium, dat 1500 jaar geleden een school was - om deze reden is vandaag de Colóquios de Garcia de Orta is misschien wel het enige Portugese werk dat een universele status heeft bereikt.

Maar wat de colloquia tot een mijlpaal van de moderne wetenschap maakt, is het feit dat het werk de overtuiging, en dan de pionier, weerspiegelt dat verificatie en ervaring de ware bronnen van leren en kennis zijn. Orta zegt: „Ik heb geen haat behalve voor fouten; noch heb ik lief dan de waarheid.”

En gedeeltelijk is deze wetenschappelijke geest van nuchtere observatie opmerkelijker dan wanneer Garcia de Orta stilstaat bij visionaire drugs die in India worden gebruikt, zoals opium, doornappel en bangue, een psychoactief cannabispreparaat - de overwegingen die de Portugese natuuronderzoeker maakt over deze stoffen en hun effecten onthullen zo'n afwezigheid van vooroordelen dat ze tegenwoordig, meer dan opmerkelijk, nauwelijks een parallel zouden vinden. Wat betreft bangue, Orta wijdt er een hoofdstuk aan, de Colóquio Oitavo do Bangue, waarin hij uitlegt "welke dingen hij (...) "En geloof dat omdat deze [knal] zo wordt gebruikt en door zoveel mensen, dat er geen mysterie en voordeel" (het is zelfs bekend dat de bangue werd verkocht "in een gemaakte apotheek"). 

Hoe Garcia de Orta hennep van cannabis onderscheidde
Ondanks de overeenkomsten tussen de bangueplant en hennep, beschouwde Orta "dit vlasalcanave niet te zijn", niet alleen omdat "het zaad kleiner is en niet langer wit zoals de andere", maar vooral vanwege het feit dat de plant van de bang niet wordt gebruikt in India om het linnen te produceren "waarvan we onze overhemden maken". Orta had niet kunnen weten dat hij de twee soorten cannabis, sativa, de bekende hennep en indica, die hij in India had ontdekt, aan het vergelijken was - deze classificatie zou pas in de XNUMXe eeuw worden gemaakt, precies op basis van gegevens verzameld door de eerste natuurwetenschappers. , zoals Orta.

Standbeeld van Garcia de Orta voor het Instituut voor Hygiëne en Tropische Geneeskunde in Lissabon, Portugal

Tot onze (Portugal's) schande is het nawoord van het verhaal van Garcia de Orta helaas bekend. Volgens de kronieken bekende zijn vrouw na de dood van de natuuronderzoeker aan de inquisitie dat Orta, ondanks dat hij een belijdend katholiek was, altijd in het geheim de joodse religie had beoefend. (Orta's ouders waren nieuwe christenen, die afstand hadden gedaan van het joodse geloof om aan ballingschap te ontsnappen toen D. Manuel I de joden uit Portugal verdreef.) En, in overeenstemming met hun sinistere perkamenten, beval de inquisitie niet alleen dat Orta's lijk werd opgegraven en in het openbaar verbrand square, maar dat alle exemplaren van de Colloquia door brand zijn verwoest.

Gelukkig voor het erfgoed van de mensheid kon het obscurantisme dat in Portugal heerste niet tot as herleiden "de vrucht van die Orta" (in de uitdrukking van Camões). Sinds kennis niet meer als het werk van de duivel buiten de Pyreneeën werd beschouwd, waren de colloquia in het jaar van de dood van de natuuronderzoeker door een Franse botanicus in het Latijn vertaald. In de daaropvolgende decennia verschenen uitgaven in het Italiaans, Frans en Engels en in de 1895e eeuw was Orta's verhandeling al een verplicht naslagwerk geworden voor de jonge Europese wetenschappelijke gemeenschap. In Portugal zouden de Colloquia pas in XNUMX opnieuw worden uitgegeven.
____________________________________________________
Deze tekst, door Luís Torres Fontes en João Carvalho, werd oorspronkelijk gepubliceerd in de Portugese editie van het boek “de koning gaat naakt”, door Jack Herer, en weergegeven in #3 van de Cannadouro-tijdschrift.