De belangrijkste fout van legalisatie in Duitsland

De Duitse lente komt met nieuwe bloemen. Duitsland is het derde land in de Europese Unie dat de plant volledig legaliseert, na Malta en Luxemburg. Alleen ontbrekend de goedkeuring van de Raad van Staten. In andere landen van de Europese Unie bestaat er al een enorme legale markt voor CBD en andere cannabinoïden, die ook kan worden opgevat als een ‘markt zonder THC’. Duitsland maakte echter een cruciale fout.

Met de Duitse opmars zijn er nu wereldwijd meer dan negen landen die de zogenaamde ‘recreatieve markt’ of ‘gebruik door volwassenen’ van cannabis reguleren. In principe hebben alle landen in de wereld enige opening of wetgeving voor medicinaal gebruik. 

Sinds Uruguay tien jaar geleden de weg naar legalisering opende, heeft er op nationaal niveau een anti-prohibitionistische golf plaatsgevonden die ruimte opent om te dromen van meer gerechtigheid en misschien wel een einde aan de oorlog tegen drugs. We hebben veel te vieren en te leren van deze processen en het is belangrijk om de toewijding van duizenden activisten voor de cannabiszaak over de hele wereld, onvermoeibaar in hun missie, te benadrukken.

“Het uitgangspunt dat we moeten hebben als we nadenken over legalisering is dat consumenten al cannabis gebruiken, ongeacht de wetgeving. (…) Daarom kunnen er geen wetten worden gecreëerd alsof er geen complexe productieketen zou zijn”.

Het is ruim twee jaar geleden dat de Duitse legalisatiewet werd ontworpen en er met groot optimisme naar werd uitgekeken. Er werd een innovatief en geavanceerd ontwerp verwacht, gezien het belang van het land op het Europese en mondiale toneel. Maar wat we vandaag de dag in de wet zien, weerspiegelt niet de verwachtingen van het ontwerpproces of de gewenste impact van de formulering van de beweging. De politieke wereld is een beetje teleurstellend, maar de stemming was aanzienlijk: bijna een verdubbeling ten gunste van legalisering. De strijd eindigt niet met legalisering en er worden voortdurend inspanningen geleverd om aan de behoeften van mensen te voldoen.

Het uitgangspunt dat we moeten hebben als we nadenken over legalisering is dat consumenten al cannabis gebruiken, ongeacht de wetgeving. De toegang is heel gemakkelijk en breed over een groot deel van de wereld. Daarom kunnen er geen wetten worden gecreëerd alsof er geen complexe, gestructureerde en internationale productieketen zou zijn, die meer dan 100 jaar geleden binnen het verbodsdenken tot stand is gekomen. 

“Het niet implementeren van de gehele productieketen van de fabriek met brede toegang zou onszelf in de voet kunnen schieten.”

Dat gezegd hebbende, laten we eens kijken naar de fundamentele fout van de Duitse legalisatie: toegang!

5 belangrijkste problemen: 

1. Thuiskweek van drie planten, met een limiet van 3 gram per huishouden, toont aan dat degene die over deze aantallen heeft onderhandeld, cannabis niet begrijpt, het niet gebruikt en het nooit heeft gekweekt. Het vervult niet volledig de functie van mensen en de vrijheid om te cultiveren. Het hebben van meer dan 50 planten kan worden gebruikt om iedereen te bestraffen die deze limiet overschrijdt. In Californië zijn er zes fabrieken, in Canada zijn er vier, maar er zijn andere betere voorbeelden op de planeet, zoals Thailand, waar de teelt onbeperkt is.
2. Cannabishandel in het apotheeksysteem was niet in de wet opgenomen. In ieder geval in eerste instantie zullen er geen winkels zijn met THC-producten, hoewel er al honderden ‘CBD’-winkels zijn met een breed scala aan producten, waaronder psychotrope producten. Het is belangrijk om te benadrukken dat we het over dezelfde plant hebben.
3. Het “Club”-systeem (verenigingen, compassieclubs, sociale clubs) is een overgangssysteem dat zal worden toegepast voor cultivatiegroepen met maximaal 500 personen. Dit systeem biedt geen brede toegang tot de diversiteit aan producten die de ‘recreatieve’ markt kent. Kijk maar naar de implementatie van clubs in Uruguay. Bovendien ben je volgens de Duitse wet beperkt tot 50 gram bloemen per maand. Vergeleken met de Canadese markt kan een persoon 30 gram per aankoop kopen. De limiet zit veel meer in het geld dat je wilt uitgeven dan in de beperking in grammen.
4. In een valse poging om jongeren te beschermen, legt de wet een THC-limiet op voor mensen van 18 tot 21 jaar. Het heeft geen zin, omdat het niet mogelijk is de opgelegde limiet te controleren en te monitoren. Het is het deel van de wet dat door conservatieven moet worden gezien. Als je de productie van cannabisproducten begrijpt en de manier waarop ze worden geconsumeerd, besef je dat het in de praktijk onmogelijk zal zijn om dit te implementeren.
5. Tenslotte zullen toeristen geen toegang hebben tot de Duitse markt. Dit zou moeten gebeuren in een land dat grenst aan negen andere landen en dat een enorm mondiaal toerisme kent.

Met andere woorden: in plaats van te innoveren en de volgende stappen in de toekomst van de mondiale legalisering voor te stellen, kwam Duitsland schuchter ter plaatse en verdedigde wat er misging in Canada en Uruguay. Ze zijn vergeten naar Thailand te kijken en zullen niet bijdragen aan het verwezenlijken van de doelstellingen van de Duitse regering, namelijk het beëindigen van de illegale markt, het terugdringen van de inkomsten uit de drugshandel en het verhogen van de kwaliteit en veiligheid van producten. Om nog maar te zwijgen van de toegang tot medicinaal gebruik.

Het niet implementeren van de gehele productieketen van de fabriek en het bieden van brede toegang zou een schot in de roos kunnen zijn in het conservatieve en fascistische scenario dat in het huidige Duitsland heerst. We moeten niet vergeten dat legalisatie een lang proces is en dat regulering een nieuw hoofdstuk in dit verhaal zal zijn.  

________________________________________________________________
Luna Vargas is antropoloog, cannabisvoorlichter, spreker en oprichter van bloesem, een educatief platform gewijd aan formulier professionals in de cannabissector. Luna is geboren in Brazilië en doet onderzoek naar legalisatieprocessen in verschillende landen over de hele wereld. Momenteel woont hij in Thailand.