Janosch Kratz en Guillermo Moreno-Sanz bespreken de regulering van medicinale cannabis in Spanje

Spanje is van oudsher een van de meest permissieve landen in Europa als het gaat om cannabis. Decennialang werd recreatief gebruik breed getolereerd en het bestaan ​​van sociale clubs zorgde ervoor dat gebruikers toegang hadden tot producten die afkomstig waren van de plant, binnen een context die door de gemeenschap zelf werd gereguleerd. Als het echter om de legalisering van medicinale cannabis gaat, ligt het verhaal heel anders. In tegenstelling tot de perceptie van vrijheid bij recreatief gebruik, wordt de regulering van medicinaal gebruik gekenmerkt door bureaucratische barrières en een complex en beperkend wetgevingstraject.

In dit interview spraken we met Janosch Kratz, een arts die gespecialiseerd is in het therapeutisch gebruik van cannabis, en Guillermo Moreno-Sanz, een neurowetenschapper die een presentatie gaf aan de Universiteit van Bern ter gelegenheid van de Internationale Medicinale Cannabis Conferentie (IMCCB) een analyse van de huidige stand van zaken op het gebied van de regelgeving voor medicinale cannabis in Spanje. Beide partijen maken zich zorgen dat de nieuwe Spaanse wetgeving, ondanks dat het een vooruitgang is, de toegang van patiënten tot behandeling ernstig beperkt.

In de discussie worden de uitdagingen en implicaties van de nieuwe regelgeving besproken, waaronder het ontbreken van cannabis als therapeutische optie, de moeilijke toegang via het ziekenhuissysteem en de hypocrisie van een land waar recreatief gebruik breed wordt getolereerd, maar patiënten die cannabis voor medicinale doeleinden nodig hebben, aanzienlijke barrières tegenkomen.

Welke gevolgen heeft deze regeling voor Spaanse patiënten? Kan deze maatregel het stigma verminderen en de weg vrijmaken voor een inclusiever model in de toekomst? Deze en andere vragen worden in het volgende interview onderzocht.

Het idee om met u te praten ontstond omdat u beiden Spaans bent [Janosch is Spaans en Duits] en omdat Guillermo zojuist, hier bij het IMCCB, aan de Universiteit van Bern, een analyse heeft gepresenteerd over de mogelijke legalisatie van medicinale cannabis in Spanje. Er zijn momenteel veel twijfels of het voorstel van de Spaanse regering zal werken. Laten we beginnen met jou, Guillermo. Wat stelt Spanje voor aan regelgeving op het gebied van medicijnen? 

Guillermo: Nou, wat Spanje op dit moment voorstelt, is het organiseren van een programma voor toegang tot medicinale cannabis binnen het kader van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake verdovende middelen. Aangezien Spanje patiënten en voorschrijvers mogelijk toegang zal verlenen tot medicinale cannabisproducten, net als andere Europese landen, verwachten we nu de definitieve versie van een Koninklijk Besluit, dat bepaalde wetgeving in Spanje zal wijzigen om de verstrekking van dit soort farmaceutische specialiteiten toe te staan. Wij hopen dat het een systeem wordt dat vergelijkbaar is met dat van andere Europese landen, wat betekent dat de producten meesterlijke formules zullen zijn. Wij verwachten dat ze door ziekenhuisapotheken bereid moeten worden en door gespecialiseerde artsen voorgeschreven moeten worden. 

Guillermo Moreno-Sanz, neurowetenschapper, gaf een presentatie over de verwachte regulering van medicinale cannabis in Spanje bij het IMCCB van de Universiteit van Bern, Zwitserland. Foto: Laura Ramos | CannaReporter®

Waarom is het zo restrictief als Spanje altijd heel open is geweest over cannabis? Wat is er gebeurd? 

Guillermo: Al deze wetgeving komt van het Ministerie van Volksgezondheid, met name van het Geneesmiddelenbureau, het Spaanse agentschap voor medicijnen en medische hulpmiddelen [AEMPS], en het feit dat Spanje een samenleving is die min of meer openstaat voor het gebruik van cannabis voor recreatieve doeleinden, heeft op dit moment niets te maken met dit debat. Spanje heeft een bijzondere eigenaardigheid, zoals ik in mijn presentatie al aangaf. Wij zijn een buurland van Marokko, een van de grootste producenten van illegale cannabis. We bevinden ons dus midden op een drugssmokkelroute naar Europa. Dat maakt het onderwerp, denk ik, nogal controversieel, en we kunnen begrijpen waarom een ​​medicijn dat bijvoorbeeld bloemen bevat, iets heel normaals is in de Europese omgeving - Portugal, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Italië, Polen, Frankrijk, ze staan ​​allemaal gedroogde bloemen toe - en wij geloven dat Spanje dat niet doet. Waarschijnlijk is er met andere ministeries of andere wetshandhavingsinstanties in het land onderhandeld dat het beter zou zijn om deze bloem niet te hebben. Vandaag zagen we een presentatie over de huidige situatie in Duitsland, waar men nogal sceptisch staat tegenover de rol van de bloem in de geneeskunde. Dit komt juist door het gebrek aan controle over de bloem, zowel van de kant van patiënten als van artsen. Persoonlijk denk ik dat de bloem een ​​zeer effectief en nuttig hulpmiddel is voor medicinale doeleinden, maar het valt niet te ontkennen dat het vooral voor recreatieve doeleinden wordt gebruikt. 

Janosch, ik weet dat je voornamelijk in Duitsland woont en werkt, maar je bent opgegroeid in Spanje en hebt een sterke band met het land. Hoe kijkt u als arts aan tegen deze situatie in Spanje en wat is het verschil tussen recreatief en medicinaal gebruik?

Janosh: Het is een grappige situatie, want ik begon met medicinale cannabis toen ik nog in Spanje woonde. In die tijd, ergens rond 2015, was Spanje behoorlijk open wat betreft het gebruik van cannabinoïden en ook wat betreft onderzoek. Er was het Spaanse Observatorium [voor medicinale cannabis], er kwam veel onderzoek uit Spanje, met betrekking tot cannabinoïden en het endocannabinoïdesysteem, geen klinisch medisch onderzoek, maar preklinisch onderzoek, en het land was erg open wat betreft cannabinoïden en cannabis. Er waren cannabisclubs, waar iedereen onder bepaalde omstandigheden twee planten mocht kweken. Bovendien was het een van de meest open wetten in Europa wat betreft het gebruik van cannabinoïden. Stap voor stap begon ik ter plekke te werken of onderzoek te doen naar cannabis, erover te lezen en ik had nooit verwacht dat Duitsland, dat destijds een van de strengste wetten had en de teelt ervan niet toestond, het gebruik ervan niet toestond en geen medische wetgeving had, tien jaar later compleet zou zijn veranderd. Dit laat zien dat er in Spanje helaas niet veel vooruitgang is geboekt, terwijl er in Duitsland en veel andere Europese landen wel degelijk sprake is van een liberaler beleid ten aanzien van cannabinoïden. Daarom hoop ik, en ik denk dat het meer dan nodig is, dat er in Spanje een vorm van toegang is, vooral voor patiënten. Het is moeilijk om ze duidelijk te maken dat ze naar een cannabisclub kunnen gaan, cannabis kunnen kopen en roken, maar dat het niet is toegestaan ​​als het om medische redenen is. Het is in feite een heel merkwaardige situatie. Er zijn niet veel plekken ter wereld waar je cannabis recreatief kunt gebruiken, maar niet medicinaal; Meestal is het medicinaal en daarna volgt het recreatieve gedeelte. Dat is jammer en ik hoop dat we er vroeg of laat een regeling voor krijgen.

Wat zijn in de eerste plaats de belangrijkste gevolgen van deze beperkende regelgeving voor patiënten, aangezien u weet dat veel patiënten baat zouden kunnen hebben bij gereguleerde, betere kwaliteit en veiligere cannabis? Ik geloof dat de meesten van hen afhankelijk zullen zijn van de illegale markt…

Janosh:Het probleem is dat we zien dat in landen waar geen toegang is tot medicinale cannabis, mensen cannabinoïden blijven gebruiken voor medicinale doeleinden. Er is geen controle, of er is sprake van zelftoediening zonder kwaliteitscontrole, zonder dosiscontrole, zonder kennis. Ze consumeren dus elk medicinaal cannabisproduct dat ze krijgen en doen dat op een ongecontroleerde manier. Dit is niet de situatie waar wij als artsen mee te maken willen krijgen. Wij willen een gereguleerd product, in een gereguleerde omgeving, met aandacht voor indicaties, contra-indicaties, etc. Als je bang bent om het te reguleren voor medicinale doeleinden, kun je patiënten niet helpen. Het blokkeren van de toegang voor patiënten werkt namelijk niet. Dat was toen wel zichtbaar. Ik had het over 2015. Er waren nog steeds medische verenigingen waar mensen het voor medicinale doeleinden gebruikten. Er waren geen artsen die aandacht aan het probleem besteedden, maar het was een openstaand probleem en er waren medische verenigingen die eraan werkten. Daarom is het voor ons artsen niet de juiste weg om onze ogen te sluiten en te zeggen: “Oké, als we het niet zien, bestaat het niet.” 

“Bloemen zullen blijven bestaan ​​en wat er gebeurt is dat we ze in Spanje zelf kunnen kweken”

Ziet u positieve aspecten in de regeling die Spanje voorstelt? 

Janosh: Een positief aspect is dat ze iets voorstellen. Na vele jaren over dit onderwerp te hebben gesproken en te hebben gestreden voor enige vorm van regulering, denk ik dat de manier waarop het nu is gepland, grote beperkingen in de praktijk zal opleveren als deze wetten, en de manier waarop ze vandaag zijn gepland, in de realiteit worden toegepast. Er zullen enkele problemen zijn, zoals de verstrekking in ziekenhuisapotheken. Ik vermoed dat er een zeer hoog percentage mensen is met ernstige chronische pijn, als we alleen al naar één van de belangrijkste indicaties kijken. Om toegang te krijgen tot deze voorzieningen, moeten deze mensen zich in de buurt van een ziekenhuis bevinden. Eerst moet u een afspraak maken met een specialist. Zoek vervolgens een specialist die bereid is om met dit soort stoffen te werken. Om dit te bereiken, moeten ze getraind worden, moet het stigma verminderd worden, enzovoort. En dan moeten ze in dit ziekenhuis ook nog eens een recept voor cannabinoïden kunnen krijgen. Dit zal dus een groot obstakel zijn, want als aanvullende behandeling is het niet zo dat je met één specifiek iets begint; Het moet doorgaan, er moet een voortdurende beoordeling plaatsvinden, patiënten moeten opnieuw gezien worden, enzovoort. En ik denk dat dit niet zo eenvoudig zal zijn als mensen denken. Als we naar de berekeningen kijken en naar het aantal te verwachten patiënten, denk ik dat het er veel meer zullen zijn. En als we het niet goed doen, dan belanden ze uiteindelijk op de illegale markt, die in Spanje heel groot is. En dat is nou net het probleem: er zijn wel cannabisverenigingen, maar er is geen kwaliteitscontrole. Ik bedoel, het hoeft niet per se slechte kwaliteit te zijn, maar voor mensen die palliatieve zorg nodig hebben, mensen met een verzwakt immuunsysteem, etc. hebben we cannabinoïden van zeer goede kwaliteit nodig, zodat we er zeker van kunnen zijn dat ze uit een medisch systeem komen en niet uit een apotheek.  

Guillermo en Janosch tijdens het interview aan de Universiteit van Bern. Foto: Laura Ramos | CannaReporter®

Ik denk misschien ook aan de formules die voor patiënten beschikbaar zijn. Wat blijft er over als we de bloem verwijderen? Zijn er formules, zoals oliën, al geregistreerd en verkrijgbaar in Spanje? 

Guillermo: Nog niet, omdat de wetgeving nog niet is toegepast. Zodra de regelgeving werd gepubliceerd, gaf AEMPS drie maanden de tijd voor de publicatie van de monografieën. Deze monografieën zullen in principe de instructies vormen die de specificaties van deze producten zullen definiëren. We verwachten dus dat er orale extracten op de markt komen die vergelijkbaar zijn met wat we op andere markten aanbieden, waarschijnlijk in drie chemotypen. We zullen zien. Wij verwachten een hoog THC-gehalte, een evenwichtige hoeveelheid THC en CBD en een hoog CBD-gehalte. Het aantal indicaties zal beperkt zijn, dus we verwachten ook neurodegeneratieve ziekten, chronische pijn en onbehandelbare epileptische syndromen. We weten echter zeker dat Jazz Pharmaceuticals zijn zorgen heeft geuit over het gebruik van medicinale cannabis in plaats van Epidyolex. Dat is een terechte inschatting, maar ik denk dat het programma zeer beperkt zal zijn en dat veel mensen, vooral langdurige patiënten, gefrustreerd zullen raken. Maar tegelijkertijd heeft het ook positieve kanten. Het eerste is wat Janosch zei. We kunnen naar de dokter gaan en erover praten, want tot nu toe wil niemand erover praten, omdat de wetgeving nog niet van kracht is. Zodra de wetgeving er is, gaan we erover praten. Ten tweede zal het vrij eenvoudig zijn, want als we zo weinig opties hebben, kunnen we ons niet laten afleiden. Dat betekent dat we van andere markten al weten wat het patiëntenprofiel is. Als u een bloemenmarkt heeft, is uw patiënt een man tussen de 35 en 45 jaar oud. Als u een markt heeft waar alleen bloemenextracten worden verkocht, is uw patiënt een vrouw tussen de 55 en 65 jaar oud. Daarom zijn er in Spanje veel patiënten die geen adequate pijnbestrijding hebben en die ernstige comorbiditeiten hebben zoals slapeloosheid, angstgerelateerde depressie en chronische pijn. Zij kunnen, vanaf het moment dat ze voorgeschreven kunnen worden, profiteren van deze optie die tot nu toe niet beschikbaar was. En het feit dat er geen bloemen zijn, vermindert een deel van de ruis en het stigma dat het proces anders ingewikkelder zou maken. Doktoren zullen denken: 'Ik wil niets met die bloemen te maken hebben.' Maar als het in een spuitje zit, als een soort siroop, en het is iets voor alle vrouwen met fibromyalgie, waarom dan niet? Rechts? 

"Vanuit farmacologisch oogpunt is er geen verschil [tussen recreatief gebruik en medicinaal gebruik]”

Maar de bloemen blijven bestaan. 

Guillermo:Bloemen blijven bestaan ​​en in Spanje kunnen we ze zelf kweken. U kunt zich bij een vereniging aansluiten met andere mensen en uw teeltrechten weggeven. Al deze initiatieven zijn niet zonder risico's. Maar veel patiënten zullen er nog steeds baat bij hebben. 

En wat is als neurowetenschapper het verschil tussen recreatief gebruik en medicinaal gebruik?

Guillermo: Vanuit farmacologisch oogpunt is er geen verschil. Als we dieper op de kwestie ingaan, gebeurt recreatief gebruik doorgaans via inhalatie van THC. Normaal gesproken rook je een joint, of je kunt cannabis verdampen of een vaporizerpen gebruiken, maar het is altijd een snelwerkende methode, met THC. Tegenwoordig is THC voor de meeste medische toepassingen ook nodig, en soms is een snelwerkende toedieningsweg vereist. Als u bijvoorbeeld last heeft van migraine of misselijkheid en braken na chemotherapie, dan wilt u wellicht hetzelfde product. Het is iets waar je waarschijnlijk high van wordt, en dat hoort bij de medische ervaring, maar het is niet het einddoel. Wanneer u cannabis voor recreatieve doeleinden gebruikt, kunt u het roken en ermee doen wat u wilt. Wanneer u cannabis voor medicinale doeleinden gebruikt, mag u het niet roken. In het Verenigd Koninkrijk is roken bijvoorbeeld wettelijk verboden. Je moet een vaporizer gebruiken. Is dat hetzelfde? Nee, dat is niet hetzelfde. Met een vaporizer heb je de controle: je bepaalt de temperatuur, de ervaring en de dosering. Bij recreatief cannabisgebruik is er geen sprake van doseringscontrole. Maar voor medicinaal gebruik van cannabis is een nauwkeurige dosering nodig. Daarom is een vaporizer noodzakelijk. En er is geen verbranding. Het is een gezondere manier van toediening, maar het belangrijkste is dat u de dosis beter kunt controleren. Daarnaast hebben we ervaringen met orale toedieningswegen voor recreatieve doeleinden. Mensen maken hun eigen brownies, er zijn eetbare brownies, die ook voor recreatieve doeleinden worden gebruikt. Ze gaan langer mee, je hoeft ze maar één keer te gebruiken. Het is beter om ervaring op te doen over wat je kunt verwachten, omdat het effect anders is. Maar vanuit medisch oogpunt is het gemakkelijker om een ​​oraal product te gebruiken en veel minder psychoactiviteit te hebben. Het is erg moeilijk om psychoactiviteit te elimineren als we het inhaleren, en als we het verdampen is het erg moeilijk om het te elimineren. Daarom is het belangrijk om de dosis te controleren. Maar oraal is het mogelijk om cannabinoïden in het lichaam op te hopen, beetje bij beetje, zonder dat er sprake is van enige duidelijke psychoactiviteit en daarom… 

Heeft u het over titratie? 'Begin laag, ga langzaam!'?
Guillermo: Niet alleen de titel, maar ook het feit dat het elke dag opnieuw wordt geconsumeerd.

Zorg dus voor een zekere tolerantie.

GuillermoCannabinoïden hopen zich op in het lichaam, in het vetweefsel en in de hersenen en bereiken daar een evenwichtige toestand. Dit betekent dat u het middel niet één keer hoeft in te nemen, maar dat u het meerdere keren moet innemen totdat het een stabiel niveau heeft bereikt. 

Als ieder van u de Spaanse regering zou kunnen adviseren over de regulering van cannabis in Spanje, zowel voor medicinale als recreatieve doeleinden, wat zouden uw voorstellen dan zijn? 

Guillermo: Eerlijk gezegd, na de lezing die ik net gaf, waar ik van drie jaar geleden van bekomen ben, kijk ik naar het perspectief van drie jaar geleden en kijk ik naar wat we nu hebben. Ik adviseer de Spaanse regering niet wat ze moet doen. Ik denk dat ze al gedaan hebben wat ze wilden doen. Wij gaven onze mening en die werd genegeerd. Dus om dit op dit punt te laten gebeuren en te beëindigen, wil ik de regelgeving. Ik wil de spelregels! En zodra de spelregels zijn vastgelegd, kunnen we beginnen met spelen en zien hoe we ons doel, namelijk het vergroten van de toegang, kunnen verwezenlijken. Dat is eerlijk gezegd waar we naartoe werken: zodat zoveel mogelijk patiënten toegang hebben tot een medicijn dat daadwerkelijk hun kwaliteit van leven kan veranderen.

“Het is nu belangrijker dat we de basis leggen voor adequate medische toegang, wat veel patiënten niet hebben. Ik denk dat het wreed is om patiënten te dwingen om via recreatieve outlets te gaan.”

Hoe zit het met het recreatieve aspect? Spanje is het land dat Spannabis verwelkomt, met een hele week gewijd aan de recreatieve kant van de plant.

Guillermo: Ik denk dat de recreatiesector in Spanje behoorlijk gezond is. Er zijn regels opgesteld om de markt te laten groeien en de ervaringen die we hebben met recreatieve cannabis zijn niet per se positief. Ze brengen geen waarde en behouden geen waarde voor het grootste deel van de waardeketen. Zelfs mensen die al jaren geleden in Californië zijn gaan werken, kampen met problemen met de belastingen, de bank en de veiligheid. Daarom denk ik dat het, aangezien er in Spanje veel mogelijkheden zijn voor recreatief gebruik en het ook goed wordt getolereerd, belangrijker is dat we nu de basis leggen voor adequate toegang tot medicijnen. Veel patiënten hebben die toegang namelijk niet. Ik vind het wreed om patiënten via recreatieve gelegenheden te laten gaan. Je moet er niet eens over nadenken dat je zelf gewassen moet verbouwen of naar een club moet gaan, als je als patiënt ook medisch advies, farmaceutisch advies en de juiste behandeling kunt krijgen. Als we een recreatief product willen, is er nog steeds veel mystiek en mysterie dat bevredigd kan worden. 

En wat is jouw mening, Janosch?

Janosh: Ik denk dat het, wat de geneeskunde betreft, nu vooral belangrijk is om te beginnen. Daar hadden we het eerder over. We bevinden ons nu in dezelfde positie als drie of misschien zelfs vijf jaar geleden, toen deze hele discussie begon. Hoe dan ook, het moeilijkste is om in het begin aan artsen te laten zien dat wat ons de afgelopen dertig, veertig jaar is verteld – dat cannabis een gevaarlijke drug is – op een klinisch correcte en heilzame manier kan worden gebruikt. Als we nu beginnen met drie of vijf verschillende bereidingen, dan maakt dat niet uit, het is de eerste stap. Het gaat erom artsen en patiënten te onderwijzen, zodat ze weten dat dit geen wondermiddel is dat van alles geneest, van pijn tot haaruitval. Er bestaan ​​namelijk nog veel misverstanden en daar moeten we iets aan doen. Ik hoop dat Spanje vroeg of laat gebruik gaat maken van de ervaringen van andere Europese buurlanden in het wetgevingsproces. Je moet beginnen en dan, in het eerste proces, ontdek je de problemen, die in elk land een beetje anders zijn. In Duitsland hebben ze de eerste vijf jaar alleen maar geobserveerd en gegevens verzameld, en nu veranderen ze dingen. En ik denk dat dit in ieder land in ieder geval hetzelfde zal zijn. In Spanje moeten ze in de ziekenhuisapotheken uitzoeken hoe ze de medicijnen moeten opslaan en distribueren, hoe de toeleveringsketens eruit moeten zien en alles wat daarbij komt kijken. Het gaat er niet om dat we het nu perfect maken, maar dat we het normaliseren. Omdat het een nieuw soort drug is. Het is een modulatie van een… Ik wil niet zeggen een nieuw endogeen systeem, want het is niets nieuws, we hebben het pas heel laat ontdekt, maar deze modulatie moet binnen de geneeskunde genormaliseerd worden. En dat is het allerbelangrijkste, maar het kost tijd. Ik bedoel, in Duitsland zijn we in 2017 begonnen en ik moet zeggen dat het nu min of meer de meeste artsen heeft bereikt. Ze weten dus dat het geen toverformule is; Het is een eenvoudig medicijn, net als andere medicijnen. En dat is belangrijk voor Spanje om te zien. En later vind ik het gewoon logisch dat er ook een snelwerkend product bij komt. Ik zeg expres snelwerkend, want voor mij hoeft het niet per se een bloem te zijn. Het probleem met bloemen is dat het hetzelfde product is dat we voor recreatief gebruik en voor medisch gebruik hebben. Het kan ook iets anders zijn, maar als we bijvoorbeeld kijken naar Tramal, Palladone of andere pijnstillers, dan hebben we altijd langwerkende en snelwerkende medicijnen. En het is volkomen normaal dat wij ze combineren. Wij nemen 's ochtends en 's avonds honderd milligram, en als we midden op de dag pijn hebben, nemen we de snelwerkende variant. Het is een volkomen normaal scenario in elk ziekenhuis en in elke medische omgeving, waar dan ook. Alleen al het feit dat de oliën langer werken en langer aanhouden, is in dit geval een grote stap, maar ik denk dat we voor een goede en complete behandeling ook snelwerkende oliën nodig hebben. Dit is mijn mening hierover.  of wat dan ook, of niet; dat is niet waar het om gaat. De eerste stap is om artsen te onderwijzen en te overtuigen, door ze te laten zien hoe de stof werkt en wat we ermee kunnen doen, wat we ervan kunnen verwachten, enzovoort. En van daaruit het hele systeem verder ontwikkelen. Maar het belangrijkste is om te beginnen, want wat er gebeurt, en de reden dat er zoveel grappige verhalen over zijn, is dat het net een plan in een doos is. Dat plan zit in de doos en verandert steeds, maar blijft daar jarenlang. En ik denk dat dit, in een van de meest open landen, wat betreft het gebruik van deze bloem, een werkelijk merkwaardige manier van doen is. En het is tijd. En dan is het nodig, vooral dat er een recreatiegebied is. 

En we weten allemaal dat het in deze sector lang duurt om vooruitgang te boeken. In Portugal is de situatie vergelijkbaar. Het werd al in 2018 gereguleerd, maar patiënten hebben nog steeds moeite om toegang te krijgen tot medicinale cannabis. Dus, aangezien het tijd kost, waar ga je je in de toekomst op richten? Janosch, wat zal de komende jaren de belangrijkste focus van jouw werk zijn? 

Janosh: Voor mij ligt de focus op het onderzoeken van pijntherapie, op dit moment bij chronische pijn, door middel van modulatie van het endocannabinoïde systeem op het gebied van endometriosepijn. Momenteel zijn we bezig met de eerste repetitie aan de Charité Universiteit in Berlijn. Het observationele onderzoek loopt nu ten einde. We beginnen de volgende, die met veel meer patiënten zal zijn, met honderd patiënten. De eerste keer was toen ik dertig was, dus ik kijk ernaar uit om nieuwe gegevens te verzamelen en hopelijk kunnen we samen met onze werkgroep van de Spaanse Pijnvereniging een gezonde omgeving en een goed educatief programma voor Spaanse artsen op het gebied van medicinale cannabis creëren. Ik denk dat dit twee onderwerpen zijn die ik de komende jaren graag behandeld zou zien.

“We hopen dat we artsen kunnen laten zien hoe ze deze plant kunnen gebruiken. Het is geen hogere wiskunde, het is heel eenvoudig.”

En Guillermo?

Guillermo: Ik kijk er erg naar uit om in Spanje te gaan werken. De afgelopen vijf jaar heb ik vanuit Spanje in Colombia, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk gewerkt. Daarom hebben we altijd het gevoel dat we nooit de vruchten van onze arbeid zien. Ik kijk ernaar uit om met Spaanse artsen te gaan samenwerken en de opleiding, kennis en het bewijsmateriaal dat we hebben verzameld, in te zetten. Wij hopen dat we artsen kunnen laten zien hoe ze deze plant kunnen gebruiken. Het is geen hogere wiskunde; Het is heel eenvoudig. Het is een medicinale plant die al heel lang bestaat en in mijn functie denken we natuurlijk altijd na over hoe we kunnen innoveren en hoe we nieuwe producten kunnen maken op basis van cannabinoïden. Enerzijds denk ik dat cannabinoïden natuurlijke producten zijn en dat cannabis als een medicinale plant beschouwd kan worden. Eén van de kenmerken van medicinale planten is dat ze door de patiënt zelf worden gebruikt zonder toezicht van een arts. Dat is voor veel patiënten de realiteit. Er komt geen arts aan te pas en de symptomen kunnen nog steeds met de plant behandeld worden. En dat hebben we gezien op deze conferentie, die echt lijnrecht tegenover het traditionele farmaceutische model staat, waarbij ik intellectueel eigendom moet creëren en de natuur moet wurgen om het te bezitten. Rechts? Of het maken van combinaties van medicijnen of een andere strategie die intellectueel eigendom creëert, zodat een farmaceutisch bedrijf de enorme investering in tijd en middelen die nodig is om een ​​vergunning voor het op de markt brengen te verkrijgen, kan terugverdienen. We zitten dus een beetje in de spagaat tussen wat ik echt wil en wat een farmaceutisch bedrijf zou willen doen. Wat ik erg spannend vind, is dat we ontdekken wat voor soort pijnstiller cannabis is, of wat cannabinoïden zijn, of wat voor soort pijnstiller ontstaat door het activeren van het endocannabinoïdesysteem. Er is geen onbeperkt aantal pijnstillers beschikbaar. We hebben waarschijnlijk drie of vier grote families van pijnstillers, en ze zijn allemaal verschillend. Cannabinoïden zijn nog niet volledig gekarakteriseerd, omdat de medicijnen die tot nu toe op de markt zijn gebracht, niet bedoeld zijn voor pijnbestrijding. En het bewijs dat we over pijn hebben, komt uit de echte wereld. Maar we zien steeds vaker dat cannabinoïden, of het endocannabinoïde systeem, de emotionele aspecten van chronische pijn controleren. Dit is iets waar we geen selectieve hulpmiddelen voor hebben. En door dit bewijs te verzamelen en artsen de nuances van cannabis te laten zien en te laten zien dat je cannabinoïden niet zomaar door een ander medicijn kunt vervangen, is dat een van de dingen die ik in de toekomst heel graag zou willen doen. 

____________________________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________________________________

Wat doe je met € 3,- per maand? Word één van onze Patrons! Als je gelooft dat onafhankelijke cannabisjournalistiek nodig is, abonneer je dan op een van de niveaus van ons Patreon-account en je krijgt toegang tot unieke geschenken en exclusieve inhoud. Als we met velen zijn, kunnen we met weinig een verschil maken!

Laura Ramos

+ berichtenBio

Laura Ramos behaalde haar diploma journalistiek aan de Universiteit van Coimbra, heeft een postdoctorale graad in fotografie en is sinds 1998 journalist. Laura was winnaar van de Business of Cannabis Awards in de categorie "Journalist van het jaar 2024" en was correspondent voor Jornal de Notícias in Rome, Italië, en persadviseur op het kantoor van de minister van Onderwijs van de 2018e Portugese regering. Hij heeft een internationale certificering in Permacultuur (PDC) en creëerde het street-art fotoarchief “Wat zegt Lissabon?” @saywhatlisbon. Laura is medeoprichter en redacteur van CannaReporter® en coördinator van PTMC - Portugal Medical Cannabis. Ze maakte in XNUMX de documentaire "Pacientes" en maakte deel uit van de stuurgroep van de eerste postdoctorale cursus in GxP's voor medicinale cannabis in Portugal, in samenwerking met het Militair Laboratorium en de Faculteit Farmacie van de Universiteit van Lissabon.

• Laura Ramos

  https://cannareporter.eu/author/partner/

  Céline de Groot: “Er is veel licht nodig om cannabis zijn genetische prestaties en maximale opbrengst te laten tonen”
• Laura Ramos

  https://cannareporter.eu/author/partner/

  VS: Rechtbanken leggen steeds meer beperkingen op aan het gebruik van speurhonden in cannabisgerelateerde zaken
• Laura Ramos

  https://cannareporter.eu/author/partner/

  ICBC keert op 29 en 30 april terug naar Berlijn voor “de grootste editie ooit”
• Laura Ramos

  https://cannareporter.eu/author/partner/

  Cannabis-afspeellijst #7: Lana Del Rey — “High by the Beach”