Bruno Maia: "Er is een groot gebrek aan informatie over medicinale cannabis"

Ik heb altijd dokter willen worden en heb nooit een ander beroep overwogen. Bruno Maia, 35, is neuroloog in Hospital de São José in Lissabon, maar is geboren en gestudeerd in Porto. Hij wijdde zich aan het bestuderen van de hersenen omdat hij een aantrekkingskracht heeft op “gecompliceerde dingen” en altijd in de richting van uitdagingen gaat. 

Hij is van mening dat als hij zijn patiënten morfine en ketamine kan voorschrijven, hij ook een plant moet kunnen voorschrijven die veiliger is dan opiaten en waarvan de voordelen evident zijn. Hij verdedigt de legalisering van cannabis voor medicinale doeleinden met het recht om zelf te kweken en legde Cannapress uit waarom.

Waarom medicijnen? Wilde je als kind al dokter worden?
Ik wilde altijd al dokter worden, toen ik een kind was en toen ik een grote jongen was. Ik denk niet dat ik ooit iets anders heb overwogen, punt uit.

Heeft u een medische voorgeschiedenis in de familie? Wat doen je vader en moeder?
Nee, geen. Mijn vader is timmerman en mijn moeder is naaister. En ik, ik weet niet waarom, sinds ik een kind was, wilde ik altijd al dokter worden. En dat veranderde niet toen ik opgroeide.

Bruno Maia werkt op de CerebroVascular Unit van Hospital de São José, in Lissabon. Foto: Laura Ramos

Maar ik wist dat het moeilijk zou worden...
Ja, ik was er min of meer op voorbereid dat sommige dingen moeilijk zouden zijn, maar ik nam de moeilijkheden goed op. Veel studeren, de lange opleidingsjaren, ik was altijd min of meer voorbereid, omdat ik ervan overtuigd was dat dit was wat ik wilde doen.

Vond je het bijvoorbeeld niet moeilijk om te blijven studeren als je vrienden uitgingen?
Nee, het heeft mij niets gekost, want ik wist het altijd zeker en wilde dokter worden. En daarom, hoeveel het me op die avonden kostte om geen plezier te hebben, het feit dat ik wist dat dit was wat ik dagelijks wilde doen, motiveerde me om deze "offers" te brengen. Het is goed om offers te brengen, maar er waren ook avonden dat ik uitging, toen ik niet hoefde te studeren kon ik uitgaan.

Neurologie waarom? Vond je het al leuk of heb je dat pas tijdens de cursus besloten?
Tijdens de opleiding heb ik verschillende fasen doorlopen en ik heb altijd gedacht dat ik iets meer algemeens wilde doen, omdat ik alles in de geneeskunde leuk vond. Ik hield zelfs van de operatiekamer, hoewel ik er vanaf het begin zeker van was dat het niet iets was waar ik een roeping voor had, opereren, chirurg zijn, met mijn handen spelen… maar zelfs dat ik de operatiekamer leuk vond. Dus toen het tijd werd om te kiezen of ik huisarts wilde worden, met het hele lichaam wilde werken, of me wilde toewijden aan de hersenen, wat altijd het orgaan was dat me het meest fascineerde, omdat het ingewikkeld is ... Ik heb dit Ik hou van ingewikkelde dingen, alles wat ingewikkeld is, is een uitdaging en ik heb de neiging om risico en uitdaging aan te gaan. Moeilijke dingen winden me het meest op en dat is wat de hersenen zijn, het is het meest gecompliceerde orgaan dat we in het lichaam hebben en waarschijnlijk het belangrijkste.

[perfectpullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”In de geneeskunde werd er niets gezegd over medicinale cannabis”[/perfectpullquote]

Valt er nog veel te ontdekken over de hersenen?
Er zijn veel dingen te ontdekken over de hersenen, hoewel er natuurlijk ook veel mythes rond de hersenen bestaan, omdat het zo'n ingewikkeld orgaan is. Stedelijke mythes zoals "we nemen maar X procent van de hersenen waar", dit is niet waar, we nemen in principe de hele structuur van de hersenen waar, we weten wat de functies zijn, in ieder geval de meest elementaire functies van die structuren, en we gebruiken de hele brein. Er is ook een andere mythe die zegt dat "we slechts een deel van onze hersenen gebruiken", en dat is ook een mythe. We gebruiken het hele brein. Alles wat in de hersenen bestaat, heeft een reden om daar te zijn en te functioneren, ongeacht wat we al weten en al weten over de hersenen en het functioneren en ziekte. Er is nog veel te ontdekken, veel, veel, veel.

Toen je neurologie studeerde, hebben ze het endocannabinoïdesysteem aangepakt?
In de neurologie praktisch niet, ik denk nooit. Zelfs op het gebied van de psychiatrie, toen ik bij Júlio de Matos was, dichter bij de psychiatrie, nee, nooit. In mijn opleiding tot neuroloog was de benadering van het endocannabinoïdesysteem praktisch nul. Alles wat ik leerde was door zelfinitiatief, alles wat ik bestudeerde, ik zocht, het was allemaal door zelf-recreatie. En ik herinner me dat ik zelfs tijdens de zes jaar van mijn studie alleen over het endocannabinoïdesysteem sprak in een enkel onderwerp, farmacologie, en dat was tijdens een les.

Bruno Maia in zijn kantoor in Hospital de São José. Foto: Laura Ramos

Maar het endocannabinoïdesysteem is een relatief recente ontdekking.
Ja, al was al bekend dat hij bestond. Toen ik op de universiteit zat, meer dan 10 jaar geleden, was het bekend dat hij bestond en wat voor soort dingen hij kon doen. Misschien wisten we niet hoe belangrijk endogene cannabinoïden zijn voor een aantal zaken in het normaal functioneren van de hersenen, zelfs niet in de reactie op stress en ziekte, de situaties die de hersenen en de rest van het lichaam moeten overwinnen met behulp van de endocannabinoïde systeem. Tot een paar jaar geleden was er geen concept van dit systeem.

Werd medicinale cannabis besproken tijdens je cursus?
Nee, er is niets strikt gezegd over medicinale cannabis.

Hoe ben je erachter gekomen en geïnformeerd?
Wederom voor zelfrecreatie. Ik deed onderzoek naar artikelen, boeken, auteurs, klinische proeven die een beetje gericht waren op cannabis en de farmacologische en fysiologische eigenschappen van de plant. Alleen werkt dit ook een beetje als een vis in de mond: als we medicinale cannabis niet hebben goedgekeurd, gereguleerd en werkend, willen medische scholen het natuurlijk niet aanpakken, omdat het geen optie is. En omdat het geen optie is, wordt het een beetje vergeten in de opleiding van artsen en houdt de situatie zichzelf in stand. Iemand moet deze cirkel doorbreken, iemand moet medicinale cannabis legaliseren, zodat er over kan worden gepraat, onderzocht, geproduceerd en zodat we klinische praktijk met cannabis kunnen beginnen. Het uiteindelijke doel van dit alles is om artsen te hebben met de ervaring en praktijk om cannabis in bepaalde situaties en bij bepaalde patiënten toe te dienen en de effecten ervan te zien. Alleen dan zal het echt veranderen, want alleen dan hebben we artsen die hun ervaringen bespreken, de tests bespreken die worden uitgevoerd. En alleen dan wordt deze stof gestandaardiseerd en massaal gebruikt.

[perfectpullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”Er is niets in termen van procedure in de geneeskunde die zal worden geïntroduceerd door cannabis die nog niet wordt gebruikt met andere medicijnen. Behalve zelfkweek natuurlijk” [/perfectpullquote]

Wat was je eerste contact met cannabis? Heb je het als tiener meegemaakt?
Ja ja. Er was een tijd in mijn leven dat ik een aantal keren recreatieve cannabis probeerde. Toen was er nog een fase waarin ik stopte met experimenteren en het was nooit een stof die ik in mijn leven opnam. Zelfs vandaag neem ik het niet op, mijn gebruik is momenteel 0%.

We hadden het net over wetenschappelijke studies. Weet je nog wat de eerste studie was die je vond of waar je nieuwsgierigheid naar medicinale cannabis begon?
Dat is moeilijk... Ik herinner me dat toen ik op de universiteit zat en in de leerstoel Farmacologie het endocannabinoïdesysteem werd besproken, ik diagonaal een onderzoek ging lezen over de effecten van cannabis op aids-patiënten.

Dit was in welk jaar min of meer?
Het was in 2003/2004... Ik las over de positieve effecten van cannabis bij het verhogen van de eetlust, bij het bestrijden van anorexia en dat was het, dat was het eigenlijk: cannabis hielp AIDS-patiënten om niet in cachexie te gaan, niet te veel spiermassa te verliezen, omdat hun eetlust toenam. De studie was gewoon dat, er was niets bijzonders meer, het zei niets over dingen waar tegenwoordig al over gesproken wordt, over de eigenschappen van cannabis.

En van daaruit heb je andere dingen ontdekt?
Ja, zoals de rest van de wereld ook aan het ontdekken was, toch? Vooral de laatste jaren zijn er verschillende dingen gepubliceerd. Cannabis bij epilepsie, multiple sclerose en een aantal andere chronische neurologische aandoeningen en de positieve effecten die het op sommige mensen kan hebben. Ik volgde cannabis op dezelfde manier als elke andere stof, medicatie of therapie voor neurologische patiënten.

Bruno Maia in een interview met Cannapress. Foto: Nico Sacco

Heeft een patiënt u ooit naar medicinale cannabis gevraagd?
Eens vroeg een patiënt me naar medicinale cannabis. Een tweede keer gebruikte een patiënt die niet van mij was, maar die ik volgde tijdens een overgangsperiode, zijn eigen cannabis. Hij was een patiënt met multiple sclerose, kweekte en gebruikte zijn eigen cannabis, en was volkomen tevreden met de effecten die cannabis op hem had. Hij gebruikte cannabis voornamelijk voor zijn spierspasticiteit, met multiple sclerose had hij veel problemen, veel, en hij was een jonge man van in de veertig. Maar hij was erg blij, hij zei dat cannabis in zijn geval positief was omdat hij niets hoefde te verantwoorden aan de dokter en hij de dosis, frequentie en tijdstippen kon kiezen waarop hij cannabis nam. Toen hij zelf de beslissing nam, kreeg hij het gevoel dat hij de stof onder controle had: ik weet wanneer ik het nodig heb, ik weet wanneer ik het niet heb. Bovendien zei hij dat hij geen enkele vorm van afhankelijkheid voelde en dat hij lange perioden zonder cannabis rookte, hoewel er perioden waren dat hij het meer nodig had. Wat hij tegen me zei was: ik voel de controle over deze stof, ik voel de controle over deze symptomen die door deze stof worden verbeterd, want het zijn niet jullie artsen die de doses, de voorschriften, enz. controleren. Dit was voor mij als een openbaring over de mogelijkheden van de zelfkweek van therapeutische cannabis.

De dokter. Javier Pedraza vertelde ons in een interview dat het cultiveren van je eigen medicijn therapeutisch is.
Duidelijk! En dat is wat deze man benadrukte, de kwestie van controle en besluitvorming over wanneer ik me beter of slechter voel en wanneer ik meer of minder cannabis nodig heb om de symptomen onder controle te houden. Dit heeft een duidelijk therapeutisch effect, dat veel groter is dan het feit dat een patiënt een medicijn neemt die niet weet wat het is, die alleen de handelsnaam kent, die is voorgeschreven door een arts, die niet weet waarom de dosis is het een en niet het ander... Daarom verbeteren kennis, controle en deelname aan de eigen therapeutische beslissing van de patiënt — en dit is meer dan bewezen — bij elke ziekte de therapietrouw en de resultaten. Zelfkweek is een positief punt ten gunste van cannabis. Maar goed dat er een medicijn komt waar bepaalde mensen baat bij kunnen hebben en dat ze het thuis kunnen laten groeien. Dat is ook het bijzondere aan cannabis, mensen kunnen ook hun eigen medicijn produceren.

[perfectpullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”Cannabis heeft het voordeel dat het weet dat er geen overdosering is. Er zijn meer stoffen waarvan geen overdosering is, maar niet veel”[/perfectpullquote]

Ik had het bijvoorbeeld over multiple sclerose, wetende dat dit een van de belangrijkste pathologieën is die baat kunnen hebben bij medicinale cannabis, namelijk bij het beheersen van spasticiteit. Ik stel me voor dat er enkele patiënten met multiple sclerose moeten zijn. Heb je ze ooit verteld over cannabis als alternatief voor medicatie?
Omdat ik niet beschikbaar ben, neem ik een houding aan die zelfs als betuttelend kan worden geïnterpreteerd. In zekere zin evalueer ik de patiënt die ik voor me heb en kijk wat de mogelijkheid zou zijn om er met hem over te praten. Met andere woorden, er zijn bepaalde patiënten die, hen kennende, weten dat ik er niets aan heb om over cannabis te praten, omdat ik weet dat het mensen zijn die niet willen, niet de mogelijkheid hebben of vooroordelen hebben , of ze zouden nooit iets illegaals meenemen. Of ze willen niet op zoek gaan naar cannabis op de zwarte markt of betrokken raken bij een of andere smokkelbende, of iets verbouwen waardoor ze in de problemen kunnen komen. Daarom is het gebruik van dit zelfoordeel, dat een beetje paternalistisch is, dat beken ik, om nog maar te zwijgen van cannabis voor een groot deel van de patiënten, duidelijk gebaseerd op mijn persoonlijke oordeel, zeker bevooroordeeld, bevooroordeeld, enz. En dan zijn er nog andere patiënten waar ik open kan staan ​​om te praten over wat ik maar wil, en met deze patiënten praat ik. En helaas is de meerderheid - helaas of gelukkig, ik weet het nog niet zo goed - de overgrote meerderheid van de reacties die ik krijg van de patiënten met wie ik de mogelijkheid heb om te praten, hetzij omdat ze het onderwerp in het gesprek vroegen of introduceerden, de meeste van deze mensen komen uiteindelijk niet op het idee om cannabis te gebruiken. Dit vanwege de barrières die er zijn bij het verkrijgen van de stof, omdat ze het risico lopen met een illegale hoeveelheid gepakt te worden, beschuldigd te worden van bezit of drugshandel. Als cannabis in Portugal beschikbaar zou zijn, zouden ze deze aanpak zeker proberen, maar omdat het veel persoonlijke investeringen met zich meebrengt, doen ze dat liever niet. Het is wat ik interpreteer.

Bruno Maia op de CerebroVascular Unit van Hospital de São José, waar hij werkt sinds hij zich specialiseerde in neurologie. Foto: Laura Ramos

In termen van neurologie, wat zijn de pathologieën waarvan de voordelen al zijn bewezen?
Er zijn veel. Omdat cannabis spasticiteit werkt of verbetert, betekent dit dat het kan worden gebruikt bij een zeer breed scala aan neurologische aandoeningen. Spasticiteit is een symptoom van neurologisch letsel, dus er zijn verschillende neurologische aandoeningen die spasticiteit veroorzaken, van een beroerte - die in de chronische fase veel spasticiteit veroorzaakt - tot ruggenmergletsels veroorzaakt door ruggenmergtrauma, amyotrofische laterale sclerose, plus een reeks degeneratieve ziekten neurologische aandoeningen die, omdat ze spasticiteit veroorzaken, baat kunnen hebben bij cannabis. En dan is er nog epilepsie, een van de grote nieuwsfeiten van de laatste jaren. Er zijn onderzoeken en casusrapporten waarin mensen met moeilijk onder controle te houden epilepsie hun dagelijkse opflakkeringen met cannabis aanzienlijk hebben verminderd. Uiteraard is dit niet generaliseerbaar naar alle epilepsie, maar het lijkt erop dat cannabis in sommige gevallen het aantal dagelijkse aanvallen duidelijk vermindert. Kinderen met ernstige degeneratieve ziekten, waarbij vijf medicijnen vaak niet genoeg zijn om aanvallen onder controle te houden, verbeterden hun kwaliteit van leven toen ze begonnen met het gebruik van cannabis of derivaten zoals cannabidiololie (CBD), enz. Dat alleen al zijn fantastische gegevens. Omdat kinderen met zeer ernstige ziekten een verschrikkelijke levenskwaliteit hebben, zij en het hele gezin om hen heen. Veel van deze kinderen hebben duidelijk geprofiteerd van de introductie van therapeutische cannabis.

In Israël voert een kinderneuroloog een klinische proef uit met 120 autistische kinderen. In zijn proeven met epilepsie wist hij dat 30% van de kinderen met epilepsie ook een of andere vorm van autisme heeft, en uiteindelijk ontdekte hij dat cannabis ook de symptomen van autisme verbeterde. Het lijkt erop dat deze proeven veelbelovende resultaten opleveren. Zou dit een revolutie kunnen zijn, aangezien er steeds meer autistische kinderen zijn?
Dat kan, we weten ook niet precies wat, want tot het einde van de test weten we niet echt wat er verbetert bij deze kinderen. Laten we proberen het te begrijpen en we zullen zien hoe de tijd verstrijkt. Het is duidelijk dat dit geen remedie is voor autisme, dit is vanaf het begin bekend.

[perfectpullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”Er zijn mensen die, door het roken van cannabis of het drinken van alcohol of bungeejumpen of die intense stress ondergaan, een psychose ontwikkelen of schizofrenie. Cannabis is slechts een trigger, maar het kan van alles zijn”[/perfectpullquote]

Deze arts rapporteerde bijvoorbeeld het geval van een non-verbaal autistisch kind dat op 11-jarige leeftijd begon te praten, na een paar maanden CBD-olie te hebben gebruikt. Sommige kranten spraken over wonderen... Gelooft u in dit soort 'wonderen' of niet?
Dat is fantastisch, maar nee, ik geloof natuurlijk nooit in wonderen. Ik denk dat de uitdaging voor de toekomst is om te proberen te begrijpen waarom cannabis bij sommige mensen wel en bij anderen niet werkt. Waarom werkt het bij zoveel ziekten, waarom varieert het van autisme tot eetlustopwekking, waarom werkt het bij zo'n breed scala aan ziekten en waarom werkt het bij sommige mensen beter dan bij anderen. Proberen te begrijpen wat de genetische en persoonlijke kenmerken van ieder van ons zijn waardoor we min of meer op cannabis reageren.

Dit heeft ook te maken met de verschillende aanleg van elke persoon, omdat elk brein anders is en anders reageert, ook rekening houdend met ieders persoonlijke geschiedenis. Maar het zal ook te maken hebben met de hoeveelheid verschillende profielen van de wietplant zelf, die veel genetische varianten kan hebben.
Dat is een andere uitdaging. Begrijp welk type plantenprofiel het meest geschikt is voor elke persoon en elke pathologie. Het gaat er niet alleen om of iemand wereldwijd baat heeft bij cannabis, maar ook om uit te zoeken of er profielen zijn van de plant die het meest geschikt zijn voor deze persoon of die persoon. Het is zonder twijfel een zeer grote uitdaging die voor ons ligt. Maar als we eerlijk en pragmatisch zijn, gebeurt dit al met andere medicijnen. Een patiënt met een psychose of een schizofreen zal noodzakelijkerwijs beter of slechter reageren op verschillende antipsychotica en soms is dat alleen door te experimenteren bekend. Soms maak je fouten en moet je experimenteren. Alles wat met therapeutische cannabis gedaan kan worden en al deze uitdagingen van individualiteit, genetische aanleg, omgeving, plantprofiel, dosering en toedieningsvorm, bestaat ook bij andere medicijnen. Er is niets nieuws op het gebied van de procedure in de geneeskunde die wordt geïntroduceerd door cannabis die niet al door andere medicijnen wordt gebruikt. Behalve zelfontplooiing natuurlijk.

Foto: Laura Ramos

Ook omdat er geen dodelijke dosis cannabis is, maar het mogelijk is om dood te gaan door meerdere slaappillen te slikken, die je gemakkelijk bij de apotheek kunt kopen. Hoe wordt dit uitgelegd?
Er zijn een aantal stoffen die in overmaat geen schade aanrichten, of in ieder geval geen dood of ernstige ziekte veroorzaken. Cannabis is daar een van, wat betekent dat we ons veel minder zorgen moeten maken over cannabis wanneer het beschikbaar komt dan over veel van de andere drugs die al bestaan ​​en in supermarkten worden verkocht. Cannabis heeft het voordeel dat we weten dat een overdosis niet bestaat. Er zijn meer middelen waar je geen overdosis van neemt, niet veel, maar die zijn er en cannabis is daar gelukkig één van.

Dus waarom is er zoveel weerstand, zelfs midden in de geneeskunde? Hoe reageren uw collega's op het onderwerp medicinale cannabis?
Het is puur vooroordeel en onwetendheid, punt uit. Er is niet eens een andere mogelijke analyse. Het is zoals ik in het begin al zei: als cannabis niet beschikbaar is, zal het niet op hogescholen worden onderwezen aan gezondheidswerkers. Zorgprofessionals investeren dus ook niet in deze kennis, omdat deze niet beschikbaar is, daarom interesseert het hen niet omdat het geen toepassing heeft in hun dagelijks leven. Dit genereert onwetendheid en een vicieuze cirkel van onwetendheid en vooroordelen, waardoor mensen gewoon niet willen weten dat de optie bestaat, dat cannabis een stof is als alle andere en dat het positieve effecten op het lichaam kan hebben. Aan deze vicieuze cirkel wordt nog het normale sociale vooroordeel toegevoegd dat cannabis een drug is en een negatieve bijklank heeft. Artsen zijn vatbaar, ik zou zeggen zeer vatbaar, voor deze maatschappelijke vooroordelen die er al zijn.

Bespreek je of heb je het in je dagelijkse werk wel eens over cannabis met een collega?
Ik heb het meerdere keren benaderd. Ik heb het verschillende keren aangesneden, en in feite, als ik ga zitten om een ​​rustig gesprek te voeren met een collega en we beginnen te discussiëren over dit onderwerp, vind ik geen goede tegenargumenten voor wat ik denk. De meeste van mijn collega's bekennen uiteindelijk dat ze niet echt begrijpen waarom medicinale cannabis niet bestaat. Dus ik denk dat het tegenwoordig makkelijk is om een ​​arts ervan te overtuigen dat medicinale cannabis beschikbaar moet zijn. Ik heb daar nooit grote moeite mee gehad, noch ben ik ooit grote obstakels tegengekomen.

Maar is er een gebrek aan informatie?
Er is veel, veel, veel gebrek aan informatie. In feite is dat het probleem.

Bruno Maia is van mening dat als je opiaten kunt voorschrijven aan je patiënten, je ook medicinale cannabis moet kunnen voorschrijven. Foto: Laura Ramos

Maar denk je dat artsen aanleg hebben om meer te weten te komen over medicinale cannabis?
Ik denk het. Tegenwoordig hebben de meeste artsen zich gerealiseerd dat cannabis vooruit gaat en dat het beschikbaar zal komen. Vroeg of laat zullen artsen moeten weten, weten wat het is en wat het inhoudt, en ze zullen moeten begrijpen of ze het moeten gebruiken of niet. Dus ik denk dat dit een relatief snel en gemakkelijk pad zal zijn, in plaats van het pad van cannabisregulering, zeker.

Want diep van binnen schrijven artsen elke dag andere, veel gevaarlijkere stoffen voor.
We hebben een reeks stoffen op de markt, gecommercialiseerd, die elke dag door artsen worden gebruikt, stoffen die, in tegenstelling tot cannabis, niet alleen een overdosis maar ook een onderdosering zijn, dat wil zeggen dat ze een zeer smal therapeutisch bereik hebben, waarbij de dosis, als het te laag gaat, doet het niets, als het te hoog gaat, kan dit tot de dood leiden. Deze stoffen worden gebruikt in onze ziekenhuizen, in onze gezondheidscentra en verkocht door apotheken, dus geen van hen is illegaal. We hebben het over middelen als fentanyl, een probleem in de Verenigde Staten, veel gebruikt op de intensive care waar ik een paar jaar heb gewerkt. Het is een opiaat, uit de morfinefamilie, waarvan wordt beschreven dat het 100 keer krachtiger is dan heroïne. Daarom heeft het niet alleen het potentieel voor sedatie of analgesie, maar ook het potentieel voor afhankelijkheid of bijwerkingen. Maar we gebruiken het en het is cool. Wij artsen hebben geen grote beperkingen op het gebruik van fentanyl bij mensen, we moeten gewoon een eenvoudig gecontroleerd receptformulier invullen zonder veel rechtvaardiging.

[perfectpullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”Ik denk dat het gemakkelijk is om een ​​arts te overtuigen dat medicinale cannabis beschikbaar moet zijn. De meeste van mijn collega's bekennen uiteindelijk dat ze niet echt begrijpen waarom medicinale cannabis niet bestaat”[/perfectpullquote]

Wat is de procedure voor het voorschrijven aan een patiënt in Portugal met betrekking tot Sativex, het enige op cannabis gebaseerde geneesmiddel dat in Portugal is toegelaten?
Sativex wordt verstrekt door de ziekenhuisapotheek, maar het voorschrijven van Sativex is veel complexer dan bijvoorbeeld Fentanyl. Sativex komt terecht in een groep van onderbenutte stoffen, die alleen in ziekenhuisapotheken worden verstrekt en waarvoor een formulier nodig is dat de arts moet overleggen om klinisch te rechtvaardigen waarom hij Sativex bij die patiënt wil gebruiken.

Bij de meeste opiaten is dit niet het geval.
Niet. Ketamine bijvoorbeeld, Special K wordt veel gebruikt als recreatieve drug, maar het bestaat in het ziekenhuis en ik hoef geen formulier in te vullen om het aan te vragen. In feite neem ik ketamine in de INEM-auto als ik op straat ben, maar ketamine heeft een reeks nadelige effecten: het verhoogt de intracraniale druk en kan onomkeerbare neurologische schade veroorzaken. Maar daarnaast hebben we nog dagelijkse middelen die niet eens een doktersrecept nodig hebben, zoals paracetamol of ibuprofen, die vrij verkrijgbaar zijn bij de apotheek. Ik heb mensen in zeer ernstige situaties gezien voor consumptie van Brufen of Ben-U-ron. Natuurlijk hebben ze voor de meeste mensen geen nadelige effecten, maar sommigen kunnen zeer ernstige bijwerkingen ervaren, die zelfs tot de dood kunnen leiden. Paracetamol, bijvoorbeeld, kan vanaf een bepaalde dosis leverfalen veroorzaken en mensen in een situatie brengen waarin ze een transplantatie nodig hebben. De meeste mensen zijn verrast als ik zeg dat het maar zes pillen Ben-u-ron zijn, maar zes pillen tegelijk kunnen bij ieder van ons leiden tot leverfalen. Dan is er nog een reeks stoffen die op cannabis lijken. Omdat ze weinig worden gebruikt en omdat ze door artsen, apothekers en instellingen als gevaarlijk (meer dan fentanyl) worden beoordeeld, moet de arts motiveren waarom hij deze stof bij die patiënt wil gebruiken.

Maar het lijkt een verkeerde veronderstelling. Is fentanyl niet gevaarlijker?
Precies. Het is duidelijk een verkeerde veronderstelling, maar in dit geval denk ik dat het ook te maken heeft met het feit dat de stof niet beschikbaar en illegaal is. Met andere woorden, wat hier werkt, is duidelijk een vooroordeel en de wet die vandaag bestaat.

Heeft u ooit Sativex gebruikt?
Nee, want ik heb er niet eens om gevraagd. Maar ik heb ook niet zoveel patiënten die het moeten doen.

Op de CerebroVasculaire Unit van het Hospital de São José. Foto: Laura Ramos

Een van de argumenten tegen de legalisering van cannabis is meestal het idee dat rokers een psychose of zelfs schizofrenie kunnen krijgen.
Ja, de meeste psychiaters proberen deze vraag te bespreken, of cannabis zelf psychosen of schizofrenie veroorzaakt of dat het komt omdat er al een aanleg is. Maar dit is een discussie die ik bijna belachelijk zou noemen, omdat het duidelijk is dat er bepaalde mensen zijn die cannabis roken of alcohol drinken of bungeejumpen van een brug of onderworpen worden aan een andere intens stressvolle situatie in hun leven, een psychose of schizofrenie, ongeacht wat de "trigger" is. Cannabis is dat, het is slechts een trigger, het is een stimulans om schizofrenie te ontwikkelen.

Maar kan het nog iets anders zijn?
Het kan van alles zijn. Elke stressvolle situatie in iemands leven kan schizofrenie veroorzaken. Het is niet bekend of een persoon met door cannabis veroorzaakte schizofrenie het op een andere manier zou ontwikkelen, maar dit kan niet worden bewezen. Niemand zal ooit weten of mensen aanleg hebben of niet, want misschien zijn er een aantal mensen die hun hele leven tot hun 70e of 80e leven zonder ooit een psychotische episode te hebben gehad omdat ze nooit de "trigger" hadden en niet omdat ze dat niet deden ik heb het niet. de aanleg. Ik bedoel, het is belachelijk om deze discussie te voeren over de vraag of cannabis schizofrenie veroorzaakt, het slaat nergens op, omdat het gewoon niet mogelijk is om het objectief te bewijzen.

In een scenario waarin medicinale cannabis wordt gelegaliseerd, wat zou de ideale situatie zijn voor mensen om toegang te krijgen tot cannabis?
De ideale situatie omvat altijd zelfkweek. Ik denk dat zelfontplooiing erg belangrijk is omdat het mensen controle geeft over hun eigen ziekte, over hun eigen symptomen en over de stof die ze in hun lichaam stoppen. Dat vind ik een erezaak, zou ik zeggen, dat bij medicinale cannabis altijd zelfkweek hoort. Aan de andere kant, in het geval van mensen die niet willen verbouwen en die op een andere manier toegang moeten hebben tot cannabis, denk ik dat we hier in Portugal cannabis moeten gaan produceren. We produceren al cannabis in het buitenland, we moeten het voor onszelf gaan produceren, met allerlei voordelen, van economisch tot sociaal oogpunt. Ten tweede vind ik dat cannabis in openbare apotheken beschikbaar moet worden gesteld. Waarom zeg ik dit? Omdat er een grote discussie zal ontstaan ​​over de vraag of cannabis beschikbaar zal zijn in ziekenhuisapotheken of dat het ook beschikbaar zal zijn in openbare apotheken. Als we alleen medicinale cannabis in ziekenhuizen hebben, zal dat zijn omdat je het argument wint dat je de stof strenger moet controleren, anders misbruiken mensen het meer, en dat is een argument waar ik het niet mee eens ben. Ik denk dat mensen volwassenen zijn en dat ze verantwoordelijk moeten zijn, dat ze geïnformeerd moeten worden, zodat ze kunnen kiezen wat voor soort consumptie ze met cannabis willen doen. Als cannabis beschikbaar wordt gesteld in openbare apotheken, heeft het argument gewonnen dat mensen verantwoordelijke volwassenen zijn en dat ze het recht hebben om zelf te bepalen wat ze in hun eigen lichaam stoppen. Daarom pleit ik voor het beschikbaar stellen van cannabis in apotheken.

[perfectpullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”De controle en deelname van de patiënt aan de therapeutische beslissing zelf verbetert de resultaten en dit is meer dan bewezen . Zelfkweek is een positief punt in het voordeel van cannabis”[/perfectpullquote]

In welke vorm?
In al zijn vormen, niet alleen derivaten en medicijnen geproduceerd uit cannabis, maar ook het kruid zelf. Het zal waarschijnlijk moeilijk worden, ik weet niet hoe het in de praktijk zit, ik weet niet of alle apotheken cannabis zouden moeten verstrekken of dat er in een eerste fase proefapotheken zouden moeten zijn die cannabis distribueren. Apothekers hebben informatie en training nodig over de vele variëteiten van de plant, de verschillen daartussen en hoe ze kunnen worden toegediend. En dat is, althans in een eerste fase, moeilijk te doen in alle apotheken in het land.

En hoe gaan ze tegemoet komen aan de behoefte van mensen aan verschillende cannabinoïdeprofielen?
Er zal een gezamenlijke inspanning moeten zijn van de autoriteiten en instellingen, namelijk INFARMED en het Directoraat Generaal Gezondheid (DGS), die veel onderzoek zullen moeten doen en een reeks procedures, richtlijnen zullen moeten uitvaardigen. Ze zullen niet alleen de arts moeten adviseren om voor te schrijven, maar ook de apotheker om te verstrekken en de patiënt te consumeren. Er zal veel informatie moeten zijn en ik denk dat dat natuurlijk de verantwoordelijkheid van de gezondheidsautoriteiten moet zijn. Daarom zal het DGS op termijn een richtlijn moeten publiceren, een klinische richtlijn, waarin expliciet wordt gemaakt wat de criteria zijn voor het toedienen van cannabis, op basis van duidelijke bewijzen van hoe het wordt gedaan, wat de procedure is, wat de contra-indicaties zijn , bijwerkingen, enz. Aan de andere kant, wat zijn de verschillende soorten plantensoorten die er zijn en voor welke mensen kunnen ze nuttig zijn. INFARMED moet op zijn beurt ook de productie en distributie goedkeuren, reguleren en controleren. Ik weet niet zeker hoe dit zal gebeuren, er zal een fase zijn waarin we afhankelijk zullen zijn van de wil van deze instellingen en autoriteiten om dit correct en effectief te implementeren, maar niemand wil dat dit verkeerd wordt geïmplementeerd. , onvolledig of niet begeleid.

Het zal tijd kosten.
Het zal enige tijd duren. De tijd in deze situaties is altijd politiek, dat wil zeggen, het hangt uitsluitend en uitsluitend af van de wil van de betrokkenen. Als de wil van de betrokkenen sterk is, zullen deze instellingen daar snel mee om kunnen gaan. En ik geef altijd het voorbeeld van de Vrijwillige Zwangerschapsonderbreking (IVG), vóór 2007 en het referendum. Veel mensen hadden twijfels en angsten over de implementatie, ze brachten moeilijkheden naar voren, veel obstakels, alles zou heel moeilijk zijn en lang duren, we zouden veel artsen, veel verpleegsters en veel instellingen moeten opleiden... en in twee maanden hadden we de IVG werkt voor het grootste deel vanuit het land. Dit gebeurde omdat er een wil was, niet alleen politiek, om dit te realiseren en snel te laten gebeuren, maar ook de wil van de professionals en zorginstellingen om IVG snel te laten functioneren. Dit is wat er zal gebeuren met cannabis.

Bruno Maia in een interview met Cannapress. Foto: Nico Sacco

En in tegenstelling tot wat werd gedacht, waardoor het aantal abortussen zou toenemen, gebeurde precies het tegenovergestelde. Het aantal abortussen is afgenomen.
Precies, verminderd. Maar dat is altijd het geval bij elk onderwerp en dat zal ook bij cannabis het geval zijn. We kijken naar Nederland of andere landen waar cannabis legaal is, niet alleen voor medicinaal gebruik maar ook recreatief, en ze hebben geen enkel probleem met overmatig gebruik van cannabis, dat bestaat niet. Wanneer iets verboden is, wanneer iets verboden is, of wanneer ergens de oorlog wordt verklaard, wordt het probleem meestal alleen maar erger.

Is het het probleem van het verbod?
Het probleem met het verbod is dat het niet werkt, dat is alles. Het verbod heeft in alle opzichten gefaald, zo simpel is het, en dit is geen argument, dit zijn feiten. Of het nu in de oorlog tegen drugs is, in de oorlog tegen abortus, in de oorlog tegen anticonceptie, wat dan ook, het verbod heeft altijd verloren, het is een feit. Het is geen argument, het is een feit.

Bij jongeren zijn er bijvoorbeeld onderzoeken die zeggen dat tot de leeftijd van 21 de hersenen worden gevormd en daarom is het niet raadzaam om voor die leeftijd cannabis te consumeren. bevestigen?
De hersenen zijn altijd in vorming gedurende het hele leven, maar de ontwikkeling tot de vroege volwassenheid verloopt sneller en kan daarom vatbaarder zijn voor verandering door externe factoren. Het is mogelijk dat cannabis of overmatige cannabisconsumptie de hersenontwikkeling verandert, maar niets hiervan is definitief bewezen. Er wordt vermoed, en het is redelijk om dat te denken, dat overmatige consumptie van cannabis de hersenontwikkeling verandert, maar overmatige alcoholconsumptie op jongere leeftijd verandert ook de hersenontwikkeling. Blootstelling aan extreem giftige lucht, zoals de lucht die we inademen in New Delhi, en in veel andere metropolen over de hele wereld, verandert beslist de hersenontwikkeling van jongere individuen. Daarom kan alles wat teveel wordt geconsumeerd de hersenontwikkeling veranderen.

[perfectpullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]”Wanneer u iets verbiedt, wanneer u iets verbiedt, of wanneer u iets de oorlog verklaart, is normaal gesproken alleen het probleem wordt erger”[/perfectpullquote]

Wat zou je zeggen tegen een tiener die cannabis wil proberen?
Ik zou waarschijnlijk proberen je te informeren over wat cannabis is, wat je kunt verwachten van de effecten wanneer je het voor het eerst rookt, zodat je niet bang wordt, hoe je situaties of problemen kunt overwinnen die zich kunnen voordoen en hoe je je cannabisgebruik onder controle kunt houden. Ik geef er de voorkeur aan dat de tiener over alles wordt geïnformeerd, omdat ik niets kan doen om hem ervan te weerhouden cannabis te gebruiken als hij dat wil. Niets bewoog me toen ik een tiener was en ik cannabis gebruikte, waarom zou ik in godsnaam anderen raken? Wat ik hoop is dat ze genoeg informatie hebben om zichzelf niet in gevaar te brengen en hun eigen keuzes te kunnen maken.

Hoe stel je je Portugal voor over vijf of tien jaar, in een scenario van legalisering? 
Als we iets goed willen doen, doen we het goed. Ik denk dat als de gezondheidsautoriteiten bereid zijn om een ​​effectieve regelgeving te maken, met richtlijnen effectief is voor medicinaal cannabisgebruik, en als er voldoende informatie beschikbaar is voor artsen, denk ik dat we dit in korte tijd werkend en goed kunnen krijgen. Ik heb goede hoop dat dit over vijf of tien jaar voor de meeste mensen goed zal werken. Er zullen natuurlijk toegangsproblemen zijn, de geografische kwestie zal belangrijk zijn en de sociale kwestie ook, maar wereldwijd, in termen van de grote massa, denk ik dat we dit zullen kunnen implementeren. Het merkwaardige in ons land is dat we aanvankelijk veel moeilijkheden en obstakels hebben van gezondheidswerkers om iets goed te keuren, maar wanneer het uiteindelijk wordt geïmplementeerd, zijn al deze professionals plotseling al aan de andere kant om de eerste en de leiders te zijn.

Denk je dat dit zal gebeuren met cannabis?
Ik laat me graag positief verrassen en ik hoop dat dat ook gaat gebeuren. Ik hoop dat er een aantal professionals zijn, waaronder artsen, die cannabis willen voorschrijven en bestuderen bij hun patiënten.

Over vijf jaar zal cannabis genormaliseerd zijn. Denk je dat, net als bij abortus, vooroordelen al zullen afnemen?
Ik denk het. We hebben alles om goed te werken en als het goed werkt verdwijnen de vooroordelen.
________________________________________________________________________
Uitgelichte foto: Laura Ramos