De Nederlandse onderzoeker Arno Hazekamp was ceremoniemeester van de eerste conferentie georganiseerd door de Legal Cannabis Coalition (LCC) in het Centro Cultural de Belém (CCB), in Lissabon, op 20 april. Het evenement was uitverkocht tot de maximale capaciteit van het auditorium, met meer dan 100 professionals uit de medicinale-cannabisindustrie, vooral uit het gedeelte dat te maken heeft met teelt en verwerking.
Arno Hazekamp was in Portugal op uitnodiging van PTMC – Portugal Medicinale Cannabis, in 2019, in het Sheraton Hotel, in Porto, waar hij een lezing wijdde aan: cannabis biochemie.
We spraken met Arno, de belangrijkste organisator en mede-oprichter van de LCC, om erachter te komen hoe de coalitie tot stand kwam en om de balans op te maken van het evenement.
Hoe en waarom is de LCC – Legal Cannabis Coalition ontstaan?
Het was een manier om kennis bij elkaar te houden. Het begon met een tiental bedrijven die meer wilden weten over hun cannabisgerelateerde producten: Werkt het? Welke is het beste? Heb ik deze lamp of die nodig, deze voedingsstof of de andere? Deze bedrijven werken dus samen met Wageningen Universiteit, wat betekent dat ze de onderzoekskosten betalen en Wageningen is neutraal, maar ze hadden een wetenschappelijk adviseur nodig en ze vroegen mij om te helpen. Maar als het onderzoek is afgelopen, gaan bedrijven hun eigen weg, en ik dacht: "nou, is dat geen verspilling?" We leren communiceren, we ontmoeten elkaar elke maand, we leren elkaars bedrijf kennen, soms bezoeken we elkaars bedrijf, we weten van cannabis en dan gaan we onze eigen weg... dat is jammer. Dus hoe kunnen we bij elkaar blijven? En toen dachten we: "Nou, wat als we een groep maken"? Een groep heeft een budget nodig, dus betalen we voor een lidmaatschap en vanuit dat lidmaatschap doen we dingen. Evenementen organiseren, andere onderzoeken doen, andere landen bezoeken om van elkaar en van elkaars klanten te leren... Zo begon de LCC-kern en zeiden andere bedrijven: “hey, dat is interessant, mag ik meedoen? Ik voeg iets anders toe!” Dit is dus onze groep. Het antwoord op uw vraag is, hoe houden we de goede vibes bij elkaar als het onderzoek is gedaan en dan willen we niet scheiden en zeggen "tot ziens, tot later".
Hoeveel leden heeft de LCC nu?
Ik denk dat we er twintig hebben.
Zijn partners gewoon bedrijven?
Het moet een dienstverlener zijn, want als je cannabis kweekt en als een van onze klanten ook cannabis kweekt, hebben ze een conflict. Stel je voor, als ik een cannabiskweker ben en ik ga naar LCC en ik zeg: "Ik heb een probleem en ik wil dat je me helpt het op te lossen", en dan zie ik dat mijn concurrent op tafel ligt, natuurlijk ga ik ergens heen anders ... het zou raar zijn, dus het moet een serviceprovider zijn. We telen geen cannabis en we verkopen het niet, we helpen alleen. Het moeten ook Nederlandse bedrijven zijn, want we zijn gevestigd in Nederland en we willen elkaar leren kennen, zodat iedereen aan een tafel kan komen en persoonlijk kan praten, anders kijken we allemaal naar Zoom-schermen en spreken we Engels , en we haten allemaal Zoom. ... We begonnen aan het begin van Covid, dus het werd alleen maar erger, maar we zeiden - we willen ons verenigen, we willen elkaar begrijpen, elkaar in de ogen kijken en begrijpen "wie ben ik omgaan met?". Het moet ook uniek zijn, wat betekent dat we geen twee bedrijven van hetzelfde type hebben, omdat ze anders zouden concurreren. “Je hebt de laatste kas gebouwd, dus nu ben ik aan de beurt” maar dat is niet wat de klant vraagt, het maakt hem niet uit, hij wil de beste kas. Dus een kassenbedrijf, een laboratorium, een irrigatiesysteem, een voedingsstof, en er is altijd een beetje overlap, of proberen dat gescheiden te houden, zodat je uit de hele gereedschapskist altijd weet wie je moet vragen. En als iedereen anders is, zullen ze ook veel meer openstaan voor het delen van klantgegevens, want een glastuinbouwbedrijf gaat geen klanten stelen uit een lab. We kunnen echt open zijn, we kunnen delen en er is geen kwaad gedaan, en ik denk dat dat het recept is voor totale samenwerking.
Waarom Portugal voor deze eerste conferentie?
Dit is de eerste conferentie voor ons, het is ook iets nieuws, want we denken allemaal dat we echt leuk en slim zijn x 20, maar we wisten niet dat we een hele dag leuk, interessant en boeiend konden maken. We hebben voor Portugal gekozen omdat iedereen graag naar Portugal komt. Lissabon is een heel vriendelijke stad, het eten, de mensen, het weer (niet zo veel vandaag, het waait heel hard), maar ook omdat het een heel volwassen markt is. Er zijn veel LP's, we hebben het ook over recreatief, we hebben het over export, er zijn internationale LP's, er zijn enkele lokale LP's, de overheid ondersteunt het met de juiste soort regulering, niet altijd zo snel als we zouden doen zoals, maar de structuur is er. We hebben lokale vertegenwoordigers van onze leden, sommige mensen hebben een lokaal bedrijf, anderen hebben hier veel klanten en we zijn verbonden via, nou ja, mensen zoals jij, we hebben connecties over de hele wereld en lokale mensen om ons te vertellen hoe we dat moeten doen een evenement als dit. Dus over het algemeen was het voor ons heel duidelijk: we gaan eerst naar Portugal en als het werkt, is Denemarken misschien het volgende land op de lijst, misschien Canada, misschien Engeland.
De zaal was vol en uw persvoorlichter zei dat hij mensen moest wegsturen. Ben je blij met het resultaat?
Ja. Het kan drukker zijn, maar als je wilt communiceren... Ik denk dat we allemaal de ervaring hebben om naar een conferentie te gaan en gedurende de twee of drie dagen van de conferentie zit je altijd achter je favoriete spreker aan en hij praat altijd met iemand anders . Met een kleiner aantal mensen is er meer ruimte om te ademen, is niet alles helemaal vol, is er iets meer ruimte voor koffie en zijn er ook meer mogelijkheden om daadwerkelijk met de mensen te praten met wie je wilt praten. Het gaat er niet om de grootste te zijn. We hadden in ons hoofd dat XNUMX een goed aantal was, dus toen we dicht bij de XNUMX kwamen, stopten we. Ook omdat we niet om meer eten konden vragen, want dan zouden we de CCB gek maken “Nog tien koffies! Nog tien koffies!” (lacht)
Dat was ook onze ervaring met PTMC. In Lissabon hadden we bijna 400 mensen en in Porto hadden we er 200. Uiteindelijk vonden we 200 beter dan 400.
Ja, meer is niet altijd beter. En het is niet om winst te maken, het is alleen om de kosten te dekken, dus XNUMX was het keerpunt. Kosten en baten waren gegarandeerd, dus toen zeiden we dat het genoeg was.
De onderwerpen die u hier vandaag ter bespreking hebt gekozen, hadden meer te maken met agronomie of teelt. Ben je van plan om ook andere onderwerpen aan te pakken, zoals de voordelen van cannabis voor patiënten?
Dat kunnen we doen, een symposium over dat specifieke onderwerp bijeenroepen en de sprekers vragen dat te doen, want daar willen we ook van leren, maar we hebben twintig bedrijven met twintig kerncompetenties, daar beginnen we. Praten over de voordelen van cannabis als medicijn betekent dat we een lid nodig hebben dat een medisch onderzoeksbureau is of zoiets, toch? En dat zouden we kunnen behandelen, maar eigenlijk proberen we dicht bij onszelf te blijven - dat is wat we weten, dat is wat we hebben, en als ze het leuk vinden, praten we meer, maar we willen mensen niet overtuigen dat cannabis een goed medicijn of niet. Als het is toegestaan, als u het wilt produceren en uw regering het toestaat, dan helpen wij u er het beste van te maken. Het is net als wanneer we tomaten helpen telen, we geen mening hebben over tomatenketchup. Als je ketchup wilt maken, prima, als je pastasaus wilt maken, ook prima. Het is aan jou om te beslissen, zolang je het maar op de juiste manier doet. (lacht)
Maar vandaag waren de twintig leden er niet...
Nee, maar alle sprekers waren lid en sommigen hadden gewoon geen tijd, zijn druk of gefocust op andere klanten, of de persoon die verantwoordelijk is voor cannabis bij dat bedrijf was niet beschikbaar of zoiets. Maar onder perfecte omstandigheden zouden twintig leden twintig sprekers hebben.
Hoe voel je je nu, met het succes van dit eerste evenement?
Het is alsof je een verjaardagsfeestje hebt, waar je zou kunnen zeggen – nou, dit is een groot feest, want er waren honderd mensen, maar als honderd mensen zich zouden vervelen, zou het geen groot verjaardagsfeest zijn. Dus ik kijk altijd naar de koffiepauzes, hoe mensen zich gedragen, hoe open ze zijn, hoeveel interactie er is tussen mensen die elkaar niet kennen… En ik denk dat het hier heel goed werkte. Het gaat niet om wat ik denk, het gaat om wat ik om me heen zie, en ik voel emotie, ik voel flow, een heel open sfeer waar mensen blij zijn met de verbindingen die gemaakt worden. Ik denk dat het een succes was.
Hoe zie je het wereldwijde cannabislandschap en wat verwacht je voor Europa?
Ik denk dat we meer moeten samenwerken, we moeten verhalen delen om best practices te hebben, we moeten benchmarks, normen, niet alleen standaardisatie, maar we moeten weten wat normaal is, want er zijn veel geweldige verhalen waar mensen kunnen beweren wat ze willen over cannabis en we moeten het controleren. Ik denk dat de beste controle niet is om te zeggen dat je de expert bent of om te zeggen dat je goed bent of niet, maar om het als groep te controleren. We moeten ervoor zorgen dat de juiste informatie naar boven drijft en dat iedereen er toegang toe heeft. Dus ik weet zeker dat we het allemaal kunnen vinden.
