Carl L. Hart: “Cannabis is een middel dat veel volwassenen gebruiken om te ontspannen en als volwassenen hebben we het recht om autonoom te zijn en keuzevrijheid te hebben”

Psycholoog, neurowetenschapper en docent van de afdeling Psychologie in de Psychiatrie aan Universiteit van Columbia, in New York (VS), staat Carl L. Hart wereldwijd bekend om zijn onconventionele standpunten met betrekking tot drugs en de correlatie tussen middelengebruik en psychosen. Met kritische recensies, wetenschappelijke artikelen en boeken op het gebied van neuropsychofarmacologie verdedigt Hart het recht van de mens om recreatieve drugs te gebruiken, aangezien individuele vrijheid een grondrecht is dat moet worden gewaarborgd.

We spraken met Carl L. Hart tijdens de conferentie PTMC – Portugal Medicinale Cannabis, in Lissabon, en op Cannabis Europa, in Londen, in juni 2022. Het lange gesprek ging over zijn enorme persoonlijke ervaring met middelen en zijn laatst gepubliceerde boek, "Drug Use for Grown-Ups: Chasing Liberty in the Land of Fear", in die Hart zichzelf voorstelt als "een verantwoordelijke professional die toevallig drugs gebruikt in zijn streven naar geluk".

Dit interview door Margarita Cardoso de Meneses en Laura Ramos werd oorspronkelijk gepubliceerd in nummer 7 van Cannadouro tijdschrift.

Waar komt je interesse in de relatie tussen drugs en psychosen vandaan?
Van 17 tot 21 jaar oud, tussen 1984 en 1988, zat ik in het leger, en in die tijd was in de VS het grote probleem verslaving aan crack (cocaïnepasta). In die tijd begon ik psychologie te studeren, raakte ik geïnteresseerd in de hersenen, en ik dacht dat als ik iets over de hersenen en drugs zou leren, ik mensen in mijn gemeenschap zou kunnen helpen die verslaafd waren aan crack. Ik begon met het bestuderen van het effect van medicijnen op de hersenen en ging daarna promoveren om het onderwerp beter te bestuderen. Zo is mijn interesse ontstaan. 

Er is veel literatuur over drugsgebruik in het leger en in oorlogssituaties. Ben je op een missie gestuurd?
In de jaren dat ik in het leger zat, was de situatie relatief stabiel en heb ik geen oorlogen meegemaakt. Maar er zijn genoeg studies over de relatie tussen drugsgebruik en stress op het slagveld; veel Amerikaanse militaire studies in Vietnam met soldaten die heroïne gebruikten tijdens de oorlog, maar toen ze terugkeerden stopten ze ermee ... De conclusies gaan in de richting dat men onder bepaalde omstandigheden, onder stress, die stof kan gebruiken en ermee kan stoppen gebruiken wanneer dingen veranderen, iets wat we al weten in de farmacologie.

Carl L. Hart was in juni 2022 in Lissabon, uitgenodigd door PTMC – Portugal Medical Cannabis. Foto: Renato Velasco | PTMC

Met betrekking tot heroïne in het bijzonder, zegt u dat uw opioïdengebruik u een beter mens maakt...
Ja, dat lees je (lacht). Goed Goed. Welnu, we kunnen elk drugsgebruik door iedereen bedenken – of het nu cannabis, MDMA of wat dan ook is. Als we het consumeren, voelen we ons gelukkiger en meer ontspannen, het maakt angst los en als ik me beter voel, zal ik anderen eerder beter behandelen. In die zin meen ik het, niet dat de heldin magische krachten heeft om mensen beter te maken. Deze medicijnen helpen ons grootmoediger, begripvoller en vrijgeviger te zijn en helpen ons de menselijkheid in anderen duidelijker te zien. 

En hoe zit het met verslaving, want het is iets dat echt gebeurt, is het waar dat bepaalde drugs verslavender zijn dan andere?
Ja ... maar laten we eens nadenken over alcoholafhankelijkheid. Alcohol is waarschijnlijk de gevaarlijkste van alle drugs. Als je abrupt stopt met drinken of een kater hebt, kun je doodgaan. Geen van de andere drugs heeft dit effect – heroïne zal ook nooit tot een dodelijke situatie leiden. Niemand vraagt ​​naar afhankelijkheid bij het drinken van alcohol, dus waarom deze vraag stellen met heroïne? Omdat het illegaal is en mensen veel barrières moeten overwinnen om het te verkrijgen, wat de toewijding ervoor nog sterker maakt. En dan kan de kwaliteit nogal verschillen en dat betekent dat mensen meteen kunnen besluiten om te injecteren, want dan maakt de kwaliteit niet zo veel uit. Dat wil zeggen, dit alles heeft meer te maken met het feit dat de drug illegaal is dan met de drug zelf. 

Dus afhankelijkheid is een non-issue...
Voor mij is een persoon die heroïne en opioïden gebruikt echt een non-issue. Ik heb veel verantwoordelijkheden en ik ben te ijdel om naalden in mijn aderen te steken, bovendien ben ik verschrikkelijk bang voor naalden… Mensen vragen dat, want we zien meestal mensen die heroïne gebruiken en die aan de rand van de samenleving leven. Mensen zoals ik zullen vanwege het stigma nooit toegeven dat ze heroïne gebruiken, maar er zijn meer mensen die het gebruiken dan op het eerste gezicht lijkt – en dat zijn geen drugsverslaafden! Iedereen die een operatie heeft ondergaan, heeft al opioïden gebruikt en als je iets voor het eerst doet, moet je dat altijd in kleine hoeveelheden doen, samen met iemand die je kent. Maar niemand mag drugs injecteren. Als je het effect van heroïne wilt voelen, kun je het het beste roken. Het is veel eenvoudiger en het effect verdwijnt snel. En als het van goede kwaliteit is, kun je het inademen.

Dat wil zeggen, degenen die heroïne gebruiken, kunnen perfect functioneren in de samenleving. Als drugs legaal en gecontroleerd zouden zijn, zouden mensen dan niet de neiging hebben om risicovol gedrag aan te nemen, zoals het gebruik van naalden?
De samenleving functioneert al met mensen die heroïne gebruiken. Dit gebeurt al, maar we doen alsof het niet gebeurt. Ik consumeer al een aantal jaren en zorg voor mijn gezin, schrijf boeken en artikelen en doe aan wetenschap. In Zwitserland zijn er klinieken waar mensen heroïne krijgen als onderdeel van de behandeling. We hebben het over honderden, misschien wel duizenden mensen die elke dag heroïne gebruikten – en we hebben het niet over kleine doses – ze namen een gram, duizend milligram per dag. En er zijn geen overdoses, en ze hebben ook geen problemen, want er is geen vervalsing van de stof of variaties in kwaliteit, en ze hoeven ook niet na te denken over waar ze hun volgende shot gaan halen.

Os dealers soms moedigen ze mensen ook aan om andere stoffen te consumeren, zoals is gebeurd met Fentanyl...
Misschien wel, maar ik geef liever niet de schuld dealers. Hun belang is dat ze gezond zijn en betalen. Maar soms de dealers Agenten met een "laag niveau" weten ook niet of de stof vervalst is en in deze gevallen kan het natuurlijk gevaarlijk zijn. Als je heroïne hebt en het blijkt fentanyl te zijn, kan het problematisch zijn omdat het veel krachtiger is en met dezelfde hoeveelheid kun je een overdosis. De kern van de zaak is ook hier: kwaliteitscontrole. We zouden dit probleem kunnen oplossen als we ons als samenleving zouden inzetten, maar ik denk niet dat politici en gezondheidswerkers er al te veel om geven. We zeggen dat we geven om mensen die aan de rand van de samenleving leven, maar velen van ons willen zichzelf beter voelen door te zeggen dat we dienstbaar zijn en dat we niet de menselijkheid in hen zien zoals we die van onszelf zien. Als we het zouden zien, zouden we ervoor vechten dat ze kwaliteitsstoffen hebben. In plaats daarvan zeggen we: "Oh, ik bescherm je tegen jezelf", wat erg arrogant en betuttelend is.  

“We zeggen dat we geven om mensen die aan de rand van de samenleving leven, maar … we zien niet de menselijkheid in hen zoals we die van onszelf zien. Als we het zouden zien, zouden we ervoor vechten dat ze kwaliteitsstoffen hebben.

In uw persoonlijke geval, hoe vaak gebruikt u heroïne?
Ik weet het niet. Als ik aan de pandemie denk, was het heel moeilijk, je kon geen heroïne krijgen. Maar als ik in Europa ben, meerdere keren per week als er echt iets goeds is. 

En roken?
Nee, ik adem in.

En hoe bewaak je de kwaliteit?
Ja, er zijn plaatsen waar je heen kunt [do the drugscontrole]. Maar degene die mij levert heeft altijd kwaliteit, dus ik vertrouw hem. 

Wat voel je als je heroïne gebruikt en waarom heb je de behoefte om het te gebruiken?
Ik heb er geen behoefte aan (lacht). Dat is hetzelfde als vragen: "Waarom heb je de behoefte om alcohol te drinken?" 

Je wilt gewoon...
Wat ik bijvoorbeeld leuk vind aan cannabis, is dat het me helpt om aanwezig te zijn, in het moment, dus als ik naar muziek luister, hoor ik elk instrument in het nummer. Dat is het mooie, mijn geest stemt af. Wat ik leuk vind aan heroïne is een beetje vergelijkbaar: het helpt me om aanwezig te zijn, maar ik kan nadenken over de menselijkheid van mensen en of ik iets verkeerd heb gedaan of iemand pijn heb gedaan tijdens mijn dag. En natuurlijk helpt het angst te verlichten – dat is wat opioïden doen – en het veroorzaakt ook euforie, maar het is meer ontspannen, zoals MDMA of amfetamine: je bent energiek, maar het is een euforie koel, zonder angst. En ik, die van mijn innerlijke wereld hou, kan een recensie schrijven en er zeker van zijn dat ik niemand pijn heb gedaan. Dat is wat ik leuk vind aan heroïne.

Dus wat als je je realiseert dat je iemand pijn hebt gedaan, wat doe je dan?
Ah, dan zal ik ervoor zorgen dat ik mijn fout corrigeer, mijn excuses aanbied of de beste remedie vind voor wat ik ook heb gedaan.

En wat is jouw ervaring met MDMA?
MDMA is een drug die ik samen met mijn vrouw gebruik omdat het haar favoriete drug is. Het geeft ons de mogelijkheid om opnieuw verbinding te maken in het leven en alle dingen die gebeuren en stelt ons in staat om samen te ervaren.

Gebruik je andere drugs?
Ja, in mijn boek praat ik over alle medicijnklassen, van cocaïne tot sommige psychedelica, tot NDP (nieuwe psychedelische drugs), cathinonen, ik bedoel al deze drugs. Ik wilde weten hoe ze waren, dus nam ik ze mee.  

Maar consumeer je regelmatig meer cannabis, heroïne…?
Nee, ik denk regelmatig dat ik meer amfetamine gebruik, omdat ik werk en dat is alles wat ik doe: schrijven en werken, 12 uur per dag, dus ik neem amfetamine om te schrijven. 

Carl Hart bij Cannabis Europe, Londen, 2022. Foto: Laura Ramos | cannaverslaggever

Hoe zorg je ervoor dat je niet afhankelijk wordt van een van deze middelen?
De medische definitie van verslaving is dus wanneer consumptie het psychosociaal functioneren verandert – dat wil zeggen: werk, gezin, alles wat belangrijk is voor de persoon – en de persoon zijn verplichtingen niet nakomt en daardoor gestoord wordt. En ze vragen me of ik me zorgen maak over verslaving? Natuurlijk! Ik ken mijn kinderen, ik moet er voor ze zijn, voor ze zorgen, en dat komt op de eerste plaats. Ik weet dat ik moet werken om voor ze te zorgen... dus die dingen komen eerst: gezin, werk. En dan kom ik, mijn interesses. Daarom, Ik maak me geen zorgen over afhankelijkheid, want dat is geen optie voor mij.

Terugkerend naar cannabis, aan de rondetafel waaraan hij deelnam bij PTMC, zei hij dat hem altijd dezelfde domme vraag werd gesteld over de relatie tussen cannabis en psychosen. Wat is dan de vraag van een miljoen dollar over deze correlatie?
Dit onderwerp is zeer verontrustend, omdat deze bewering al zo'n honderd jaar bestaat en geen wetenschappelijke basis heeft, maar het wordt bestendigd en er zijn zelfs geloofwaardige wetenschappers die beweren dat dit verband bestaat, hoewel de gegevens die we hebben dit niet bevestigen. Het is waar dat je van cannabis paranoïde kunt worden, we weten dit. We weten ook dat sommige mensen problemen hebben en dat er verbanden zijn, dwz mensen die cannabis gebruiken hebben een psychotische stoornis. Maar ze kunnen een familiegeschiedenis van psychosen hebben, ze kunnen aanleg hebben, en dan denken sommige van deze geloofwaardige wetenschappers dat cannabis psychosen veroorzaakt en er is geen bewijs om dat te zeggen. Wat je mensen kunt vertellen, is dat als ze onervaren zijn en grote hoeveelheden cannabis gebruiken, ze paranoïde, angstig enzovoort kunnen worden. Maar het beste is om kalm te blijven en uiteindelijk zal de substantie zich van de receptor verwijderen en zullen ze terugkeren naar hun normale toestand. Als je mensen vertelt dat drugs je gek kunnen maken, kunnen ze zichzelf ook gek maken, zelfs zonder cannabis! De kracht van de geest is ongelooflijk. Bijvoorbeeld Op basis van het bewijs geloof ik niet dat cannabis psychoses veroorzaakt. Maar ik weet wel dat cannabis angst en paranoia kan veroorzaken en dat dit tijdelijke toestanden zijn.

In wezen is het belangrijkste om mensen tools te geven om met deze veranderde toestand om te gaan.
Ja absoluut. Ik denk dat mijn volgende boek er precies één zal zijn "hoe te”. Ik probeerde dat in mijn vorige boeken te vermijden, omdat ik niet wilde dat mensen zouden zeggen dat ik drugsgebruik promoot, maar met dit boek heb ik geleerd dat het niet uitmaakt wat je schrijft, omdat mensen altijd zullen zeggen dat je promoten drugsgebruik, dus neuk ze!  

Dit is schadebeperking, omdat veel mensen drugs gebruiken, dus als je het gaat doen, laat het hen dan weten. We moeten pragmatisch zijn, want de consumptie is in feite niet gestopt en zal ook niet stoppen.
Ja, in feite was ik erg teleurgesteld om te zien, hier in Europa, hoeveel mensen nog steeds in de kast zitten met betrekking tot drugsgebruik. Ik dacht dat we in de VS het meest hypocriet waren, maar dat zijn we niet. Europa is een teleurstelling geweest. In Scandinavië en in die noordelijke landen willen ze mijn boek daarom niet eens uitgeven poortwachters. Zelfs uw vragen over heroïne tonen de onwetendheid die over dit onderwerp blijft bestaan. Ik ga naar de sportschool, ik zorg voor mezelf, ik werk en mensen zijn verrast... 

“Er is de overtuiging dat wanneer je de potentie van cannabis verhoogt, je psychoses verhoogt. Dit lijkt logisch, maar het is erg dom. Laten we eens denken aan bier en wodka: die twee dingen drink je niet op dezelfde manier.”

Hier in Portugal was heroïneverslaving in de jaren tachtig een echte pandemie, en in feite was het dit probleem dat leidde tot decriminalisering. Heroïne was iets nieuws, dat iedereen verraste, met ernstige gevolgen voor elk gezin. Dat is wat er heerst in de hoofden van mensen.
Ja, ik denk wereldwijd. Maar ik denk dat dit een mislukking is van de medische gemeenschap. Ze hielpen mensen niet begrijpen waarom mensen een drug injecteerden. Als ze injecteren, zegt dat iets over het probleem. Het betekent dat de kwaliteit varieert, dat de heroïne van lage kwaliteit is en dat er grotere problemen zijn dan alleen de drug.  

Terugkerend naar cannabis, Wat is dan de grootste mythe in de psychiatrie over de relatie tussen consumptie en psychosen?
Er is de overtuiging dat wanneer je de potentie van cannabis verhoogt, je psychoses verhoogt. Dit lijkt logisch, maar het is erg dom. Laten we eens denken aan bier en wodka: deze twee dingen worden niet op dezelfde manier gedronken. Hetzelfde geldt voor sterkere cannabis: mensen hoeven minder te roken, dus dat kan een goede zaak zijn. Dit idee dat als we de potentie vergroten, we meer psychosen zullen hebben, is in tegenspraak met de farmacologie en de geneeskunde heeft deze onzin gepromoot. Daarom is het erg belangrijk om mensen enkele basisprincipes van farmacologie bij te brengen.  

“Psychiatrie is de slechtste vorm van geneeskunde. Het zijn idioten! We willen niet dat ze de controle hebben. Psychiaters zijn politieagenten met stethoscopen.”

Maakt de dosis dan uit?
Ja, de dosis is belangrijk. Dat is precies waar het om gaat.

Foto: Renato Velasco | PTMC

En hebben tieners meer kans op psychotische aanvallen als ze cannabis gebruiken met een grotere potentie dan volwassenen, van wie de hersenen al gevormd zijn?
Dit is weer een misleidende conclusie. Als we het hebben over het puberbrein, hebben we het over de prefrontale cortex, die belangrijk is voor planning en complexe cognitieve processen. Dit deel ontwikkelt zich later dan de andere. Dus wat sommige wetenschappers zeggen – en hier zie je hoe het hebben van een beetje kennis erg schadelijk kan zijn – is dat het roken van cannabis de ontwikkeling van de prefrontale cortex verandert, wat onzin is! Punt één: ontwikkeling gaat niet voor iedereen op dezelfde manier. Mijn kinderen hadden bijvoorbeeld als kind meer ervaring met plannen en complexe cognitie dan veel volwassenen. Punt twee: we uiten deze zorgen niet als we kinderen antidepressiva en antipsychotica geven. Dus waar hebben we het over? Wordt dat alleen met cannabis gezegd? Slaat nergens op. Als we denken aan verstoring van de ontwikkeling van de prefrontale cortex, zouden het grote doses moeten zijn en zouden we daarvoor andere problemen hebben. Je misleidt dus mensen. Ze hebben enige kennis en ze doen alsof ze erg slim, goed geïnformeerd en intelligent zijn, maar het is erg dom. Waarom maken ze zich geen zorgen over de effecten van antidepressiva of geneesmiddelen op recept voor aandachtstekortstoornis? Ze hebben allemaal invloed op de hersenen. Als je kinderen hebt die elke dag cannabis roken en op school zitten, is dat natuurlijk niet goed. Ouders zullen hun best moeten doen, want dit gaat niet over cannabis, maar over ouders. Maar het is altijd een kwestie van dosis. Altijd de dosis. 

Hoe heb je je kinderen over drugs geïnformeerd? Heb je ze geleerd hoe ze de juiste beslissingen kunnen nemen?
Eigenlijk hebben we nooit veel over drugs gesproken. Toen ze kinderen waren, gaf ik mensen drugs in het lab en ze gingen met me mee, ik diende cannabis of andere drugs toe en dan gingen we achter een spiegel staan ​​en praten over wat er aan de hand was. Maar het was geen probleem. Het onderwerp was hoe ze met elkaar omgingen op school.  

In zijn lezing zei hij dat “cannabis het potentieel heeft om therapeutisch te werken, maar dat zou niet het geval moeten zijn. standaard toegankelijk maken'. Wat zou de norm moeten zijn?
Wat is de standaard alcohol toegankelijk maken? Kunnen we bijvoorbeeld zeggen dat alcohol kanker geneest en daarom toegankelijk moet zijn?… Natuurlijk niet! Mensen gebruiken het recreatief en dat is het standaard. Mensen willen het en dus moet het betaalbaar zijn. Alleen dat.

Maar dit is de enige standaard wat moet er zijn? Mensen willen het, dus moeten we het betaalbaar maken?
Ten eerste weten we dat het niet alleen gevaarlijk is, dat wil zeggen, het is niet zoals een medicijn genaamd MPTP, dat selectief dopaminecellen doodt, en als dat gebeurt, kan een persoon de ziekte van Parkinson krijgen. Dit is gevaarlijk en dat weten we. Cannabis is niet zo. Daarom, Als we weten dat cannabis op zich niet gevaarlijk is en dat mensen ernaar zoeken, waarom zouden we het dan niet beschikbaar maken om ervoor te zorgen dat het zo veilig mogelijk is? We stellen voedsel en bewerkte voedingsmiddelen beschikbaar en zorgen ervoor dat ze veilig en onvervalst zijn. Cannabis is een stof die veel volwassenen gebruiken om te ontspannen en als volwassenen hebben we het recht om te proberen controle te krijgen over onze innerlijke wereld, het recht om autonoom te zijn en om keuzevrijheid te hebben. 

“Waarom maken ze zich geen zorgen over de effecten van antidepressiva of geneesmiddelen op recept voor aandachtstekortstoornis? Ze hebben allemaal invloed op de hersenen.”

Misschien is zelfs televisie gevaarlijker dan cannabis...
Zeker. Maar er zijn ook mensen die dingen leren van televisie en die moet ook beschikbaar zijn. We willen niet betuttelend zijn en zeggen: "oh, alcohol is zo gevaarlijk...". Ja, dat kan, maar de meeste mensen genieten zonder problemen van het middel; dus we willen geen wetten maken op basis van een minderheid die problemen heeft en de stof voor de hele mensheid verbieden. Het is dom. 

Hoe zie je het gebruik van cannabis in de psychiatrie in de toekomst? Denk je dat, net zoals LSD in microdosering nu wordt gebruikt om posttraumatische stress te behandelen, cannabis ook potentieel heeft?
We willen niet dat cannabis in handen komt van de psychiatrie. Elk medicijn in de handen van psychiaters zal een probleem worden. Psychiatrie is de slechtste vorm van geneeskunde. Het zijn idioten! We willen niet dat ze de controle hebben. Psychiaters zijn politieagenten met stethoscopen. Ze hebben een enorm minderwaardigheidscomplex – ze zijn geen chirurgen, ze zijn niet een ander soort dokter – en daarom hebben ze het gevoel dat ze deze stoffen onder controle moeten houden. Maar je opleiding is waardeloos, farmacologie niet zo goed als zou moeten…. Het is zoals ze in het Frans zeggen, bestaansreden: zijn raison d'être is om ons van onszelf te redden - dat is de missie van de psychiatrie. Maar we hoeven niet gered te worden.

Twee dingen die opvallen aan LSD-microdoseringsbehandelingen, vooral soldaten met PTS, is dat ze allemaal zeggen dat ze liefde voelen en dat ze genezing in zichzelf vinden, niet daarbuiten. Dus, zijn deze behandelingen zelfs positief, of niet?
Ja. Dat is heel interessant, maar ik denk dat je deze resultaten kunt krijgen met een breed scala aan drugs, niet alleen met LSD of MDMA. Dat zegt meer over de samenleving dan over drugs. Wat vragen we van deze soldaten… ze moesten doden en toekijken hoe mensen werden gedood, dus ze moeten echt getraumatiseerd zijn! Dat testen we uit op een groep deelnemers waar de samenleving zich schuldig over voelt en om geeft, omdat dat de kans vergroot dat dit soort studies geaccepteerd worden. Stel je voor dat we MDMA testen op een groep zwarte Amerikanen, getraumatiseerd door de shit die hen in het leven overkomt, en ze voelen zich beter en vinden de remedie in zichzelf... niemand zou geïnteresseerd zijn! Het is allemaal een spel. Ze spelen met mensenlevens. Ik bestudeer al 30 jaar drugs en het is erg verontrustend.