VS: Onderzoek werpt licht op hoe HHC interageert en op veiligere synthesemethoden

Uit een recent onderzoek van onderzoekers van het Universiteit van Californië - (UCLA), in de Verenigde Staten van Amerika (VS) heeft zojuist nieuwe gegevens opgeleverd over de interactie van hexahydrocannabinol (HHC) met receptoren in het lichaam, wat zelfs veiliger methoden suggereert voor de synthese ervan. HHC is een cannabinoïde die aan populariteit wint op de Amerikaanse en Europese markten voor recreatieve cannabis, maar niet zonder enige risico's die aan het gebruik ervan zijn verbonden.

HHC behoort tot een groep verbindingen die bedwelmende, van hennep afgeleide cannabinoïden (IHDC) worden genoemd, samen met de bekendere Delta-8 THC. Deze IHDC’s zijn psychoactieve stoffen afkomstig van de cannabisplant en kunnen van nature voorkomen of worden gesynthetiseerd uit andere cannabinoïden, namelijk CBD gewonnen uit hennep, om de grijze gebieden van de wet te omzeilen en zo als ‘legaal’ te worden beschouwd.

Ondanks de beperkte kennis over HHC en de effecten ervan op het menselijk lichaam, nemen de online zoekopdrachten en verkopen van HHC-producten snel toe. De verbinding is nu in meer dan twintig Europese landen geïdentificeerd, wat ertoe heeft geleid dat sommige landen strengere regels voor het gebruik ervan hebben overwogen.

Producten met HHC die op de markt verkrijgbaar zijn, zijn “inconsistent”

in deze nieuwe studeren, onderzoekers van Universiteit van Californië - (UCLA) heeft een grondige evaluatie uitgevoerd van de effectiviteit waarmee HHC zich bindt aan receptoren in het menselijk lichaam. In de handel verkrijgbare HHC-producten bevatten gewoonlijk een mengsel van twee verschillende isomeren van het HHC-molecuul, (9R)-HHC en (9S)-HHC.

Onderzoek heeft aangetoond dat, hoewel beide isomeren zich binden aan dezelfde cannabinoïdereceptoren als Delta-9 THC, slechts één van de isomeren, (9R)-HHC, een bindingscapaciteit vertoont die vergelijkbaar is met die van THC, wat erop wijst dat alleen de laatste effecten heeft. vergelijkbaar met die van Delta-9 THC.

De hoofdauteur van het onderzoek, Neil Gargo, hoogleraar scheikunde en biochemie aan de UCLA, legde uit dat hoewel deze verbindingen op dieren waren getest, ze niet over de fundamentele bindingstests van elk isomeer beschikten. De professor benadrukte de noodzaak van meer onderzoek op dit evoluerende gebied om deze verbindingen beter te begrijpen. De studie benadrukte ook de inconsistentie van de HHC-producten die beschikbaar zijn voor consumenten.

Nieuwe, veiligere methoden voor het synthetiseren van HHC

De meeste HHC die op de markt verkrijgbaar zijn, worden gesynthetiseerd uit THC verkregen uit hennep, door de omzetting van CBD in THC, namelijk Delta-8 THC, dat een proces ondergaat dat katalytische hydrogenering wordt genoemd. Deze methode produceert beide isomeren in variërende verhoudingen, wat leidt tot inconsistenties in de samenstelling van HHC-producten tussen verschillende merken en batches. Sommige producten bevatten vanwege deze variabiliteit lagere hoeveelheden van het biologisch actievere isomeer (9R)-HHC.

Om dit probleem op te lossen, hebben professor Garg en UCLA adjunct-hoogleraar scheikunde Daniël Nasrallahhebben een nieuwe methode ontwikkeld voor het synthetiseren van het meest biologisch actieve isomeer van HHC met behulp van een chemisch proces dat waterstofoverdracht wordt genoemd. Op deze manier produceert het ongeveer 10 keer meer van het actieve isomeer vergeleken met het minder actieve isomeer. Bovendien wordt deze methode als veiliger beschouwd dan katalytische hydrogenering, waarbij waterstofgas en zware metalen worden verwerkt die potentieel giftig zijn voor de mens.

De onderzoekers onderstreepten het belang van verder onderzoek naar cannabinoïden en hun effecten. Zij zijn van mening dat dergelijk onderzoek noodzakelijk is om eerlijke wetten en beleid vast te stellen, de veiligheid van de consument te waarborgen en de potentiële therapeutische voordelen van nieuwe cannabinoïden zoals HHC te onderzoeken.